រូបអនុស្សាវរីយ៍បានទៅទេសចរនៅសហរដ្ឋអាមេរិក រូប

នេះថ្ងៃទី១០វិញមកស្រុកវិញ នៅថ្ងៃទី២៨-៥-២០១៩

              នៅព្រលានយន្តហោះរដ្ចវីជីញ៉ា អាមេរិក

រូបអនុស្សាវរីយ៍បានទៅទេសចរនៅសហរដ្ឋអាមេរិក រូប

នេះថ្ងៃទី១០វិញមកស្រុកវិញ នៅថ្ងៃទី២៨-៥-២០១៩

              នៅព្រលានយន្តហោះរដ្ចវីជីញ៉ា អាមេរិក

 រូបអនុស្សាវរីយ៍បានទៅទេសចរនៅសហរដ្ឋអាមេរិក រូប

នេះថ្ងៃទី១០វិញមកស្រុកវិញ នៅថ្ងៃទី២៨-៥-២០១៩

              មកដល់ព្រលានយន្តហោះ Hong kong 

 រូបអនុស្សាវរីយ៍បានទៅទេសចរនៅសហរដ្ឋអាមេរិក រូប

នេះថ្ងៃទី១០វិញមកស្រុកវិញ នៅថ្ងៃទី២៨-៥-២០១៩

              មកដល់ព្រលានយន្តហោះ Hong kong 

 រូបអនុស្សាវរីយ៍បានទៅទេសចរនៅសហរដ្ឋអាមេរិក រូប

នេះថ្ងៃទី១០វិញមកស្រុកវិញ នៅថ្ងៃទី២៨-៥-២០១៩

              មកដល់ព្រលានយន្តហោះ Hong kong 

 រូបអនុស្សាវរីយ៍បានទៅទេសចរនៅសហរដ្ឋអាមេរិក រូប

នេះថ្ងៃទី១០វិញមកស្រុកវិញ នៅថ្ងៃទី២៨-៥-២០១៩

              មកដល់ព្រលានយន្តហោះ Hong kong 

 រូបអនុស្សាវរីយ៍បានទៅទេសចរនៅសហរដ្ឋអាមេរិក រូប

នេះថ្ងៃទី១០វិញមកស្រុកវិញ នៅថ្ងៃទី២៨-៥-២០១៩

              មកដល់ព្រលានយន្តហោះ Hong kong 

 រូបអនុស្សាវរីយ៍បានទៅទេសចរនៅសហរដ្ឋអាមេរិក រូប

នេះថ្ងៃទី១០វិញមកស្រុកវិញ នៅថ្ងៃទី២៩-៥-២០១៩

              មកដល់ព្រលានយន្តហោះសឹងតឹងញ៉ឹក 

                              ក្រុងព្រៃនគរ

 រូបអនុស្សាវរីយ៍បានទៅទេសចរនៅសហរដ្ឋអាមេរិក រូប

នេះថ្ងៃទី១០វិញមកស្រុកវិញ នៅថ្ងៃទី២៩-៥-២០១៩

              មកដល់ព្រលានយន្តហោះសឹងតឹងញ៉ឹក ក្រុងព្រៃនគរ អង្គុយចាំឡានវិលទៅស្រុក

           

សទ្ធា ៤

                       សទ្ធា ៤ ១២កើតទ្របទ ទី១១-៩-២០១៩

សទ្ធា ៤

សទ្ធា ៤ (ជំនឿ, ការជឿដែលប្រកបដោយហេតុផល –

១. កម្មសទ្ធា (ជឿកម្ម, ជឿច្បាប់នៃកម្ម, ជឿថាកម្មមានពិត គឺជឿថា បើធ្វើអ្វីដែលប្រកបដោយចេតនា គឺផ្ចង់ចិត្តធ្វើទាំងដឹង រមែងជាកម្ម គឺជាអំពើអាក្រក់ឬល្អកើតឡើងក្នុងចិត្ត ជាហេតុបច្ច័យឱ្យកើតផលល្អផលអាក្រក់តទៅ អំពើមិនសោះសូន្យ និងជឿថាផលដែលត្រូវការសម្រេចបានដោយទង្វើ មិនមែនដោយការអង្វរករ ឬដេកចាំជោគវាសនាជា

២. វិបាកសទ្ធា (ជឿវិបាក, ជឿផលនៃកម្ម, ជឿថាផលនៃកម្មមានពិត គឺជឿថាកម្មដែលធ្វើហើយត្រូវតែមានផល និងផលត្រូវមានហេតុ ផលល្អកើតអំពីកុសលកម្ម ផលអាក្រក់កើតអំពីអកុសលកម្ម

៣. កម្មស្សកតាសទ្ធា (ជឿថាសត្វមានកម្មជារបស់ខ្លួន, ជឿថាម្នាក់ៗ ជាម្ចាស់នៃកម្ម នឹងត្រូវទទួលខុសត្រូវសោយវិបាក ប្រព្រឹត្តទៅតាមកម្មរបស់ខ្លួន

៤. តថាគតពោធិសទ្ធា (ជឿការត្រាស់ដឹងរបស់ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់, ជឿជាក់ក្នុងអង្គព្រះតថាគតថាទ្រង់ជាព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់មានព្រះគុណទាំង ៩ ប្រការ ត្រាស់សម្ដែងធម៌ បញ្ញត្តវិន័យទុកដោយល្អ ទ្រង់ជាអ្នកនាំផ្លូវដែលបង្ហាញឱ្យឃើញថា មនុស្សគឺយើងគ្រប់គ្នានេះ ប្រសិនបើទូន្មានខ្លួនដោយល្អ ក៏អាចចូលដល់ភូមិធម៌ដ៏ឧត្តុង្គឧត្តមបរិសុទ្ធផូរផង់រួចផុតចាកទុក្ខបាន ដូចដែលព្រះអង្គបានបំពេញទុកជាតួយ៉ាង

សទ្ធាទាំង ៤ យ៉ាងនេះ ចំពោះខទី ៤ ប៉ុណ្ណោះដែលប្រាកដក្នុងព្រះបាលី(ពុទ្ធវចនៈ) បើពិចារណាតាមសេចក្ដីឃើញថា សទ្ធាទាំង ៣ ខខាងដើមរមែងសង្គ្រោះចូលក្នុងខទី ៤ បាន ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ខទី ៣ មានគោលធម៌ដែលសម្ដែងទុកស្រដៀងគ្នាគឺ កម្មស្សកតាញាណ បញ្ញាឈ្វេងយល់ភាវៈដែលសត្វមានកម្មជារបស់ខ្លួន ។

ពុទ្ធសាសនិកជន គួរមានសទ្ធាទាំង ៤ ខនេះ ជាពិសេសខទី ៤ ព្រោះថាបើយើងជឿជាក់ថាព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ត្រាស់ដឹងពិត យើងក៏នឹងជឿថាពាក្យប្រៀនប្រដៅផ្សេងៗ ដែលព្រះអង្គបានសម្ដែង ជារឿងពិត ជារឿងបដិបត្តិតាមហើយនឹងបានទទួលផលតាមសមគួរដល់ការបដិបត្តិពិត មិនហួសពីសមត្ថភាពរបស់មនុស្ស មិនមែនជារឿងគិតស្រមើស្រមៃ

៧-ធម្មទេសនាយាចនគាថា

ពាក្យសូមអារាធនាលោកទេសនា

បទទី១

    គ្រានោះសហម្បតី                                ព្រហ្មជាឥសូរលោកា

ចូលគាល់ព្រះសាស្តា                                 លើកហត្ថាសិរោរាប ។

ហើយពោលពាក្យទូលថា                        សូមករុណាស្តេចទ្រង់ជ្រាប

ដ្បិតសត្វអន់ទន់ទាប                               ទុព្វលភាពបាបក្រៃក្រាស់ ។

ទន្ទឹងព្រះធម៌ថ្លៃ                                         ជានិស្ស័យបច្ច័យច្បាស់

ឥឡូវទ្រង់បានត្រាស់                                 ត្រេកអរណាស់ពុំកន្តើយ ។

សត្វខ្លះក្រាស់ដោយកាម                          មិនយល់តាមត្រៃលក្ខណ៍ឡើយ

ឥឡូវយល់ខ្លះហើយ                                   ដោយអំណាចព្រះមានបុណ្យ ។

បើបានស្តាប់ទេសនា                               បញ្ញាក្លាខ្លាំងលើសមុន

សូមព្រះដ៏មានបុណ្យ                                ទ្រង់និមន្តត្រាស់ទេសនា ។

ប្រោសសត្វបំបាត់សោក                          ទាំងរាគរោគរូបតណ្ហា

ងងឹតប្រែជ្រះថ្លា                                          កើតបញ្ញាភិយ្យោយល់ ។

ត្រៃលោកគោកត្រៃលក្ខណ៍                     សង្សារចក្រវិលមិនដល់

អវិជ្ជាជាឬសគល់                                      ជាបច្ច័យនៃសង្ខារ ។

នាំសត្វឲ្យសោកសៅ                                លិចលង់នៅក្នុងសង្សារ

បញ្ចមារមោហន្ធការ                                 រឹតរុំហុំជុំជិតនៅ ។

ហេតុនោះសូមព្រះអង្គ                               ប្រោសស្រោចស្រង់ដាក់សំពៅ

ចម្លងសត្វឆ្ពោះទៅ                                    កាន់ត្រើយត្រាណនិព្វាននាយ ។

ដូចកល់ប្រទីបធំ                                       សាយត្រសុំភ្លឺព្រោងព្រាយ

បំភ្លឺសត្វទាំងឡាយ                                    ឲ្យសប្បាយក្សាន្តភិរម្យ ។

ព្រះសទ្ធម្មជាស្គរជ័យ                                ព្រះវិន័យជារាងធំ

ព្រះសូត្រជាខ្សែរុំ                                        ព្រះអភិធម្មជាស្បែកដាស ។

អរិយសច្ចជាអន្លូង                                     សម្រប់ទូងឲ្យឮច្បាស់

សត្វលោកងោកងុយណាស់                     ឮស្គរដាសក្រោកឡើងបាន ។

បរិស័ទបួនចំពូក                                                ដូចផ្កាឈូកក្នុងជលដ្ឋាន

ខ្លះផុសចាំសូរ្យឆាន                                   រះនិងរីកដោយរស្មី ។

ព្រះធម៌ជាសូរ្យសែង                                  រះឡើងចែងចាំងរស្មី

បំភ្លឺលោកទាំងបី                                       ឲ្យយល់ផ្លូវឋានសុខា​ ៕

ចប់បទទី ១

៨-ពាក្យសូមអារាធនាលោកទេសនា

បទទី ២

សហម្បតីព្រហ្ម                                 ឱនបង្គំអារាធនា

សម្តេចព្រះភគវា                                       ដោយគាថាយ៉ាងនេះឯង ។

ព្រះពុទ្អទ្រង់អនុកូល                                 ព្រមទទួលនឹងសម្តែង

ដោយតុណ្ហីភាពថ្លែង                                តាមភាវគុណករុណា ។

ទើបក្រោកចាកទីនោះ                             ភក្រ្តាឆ្ពោះព្រៃមិគទាយ៌

យាងចេញចរលីលា                                  ពីទីនោះដោយព្រះបាទ ។

ញ៉ាំងសត្វចូលពុទ្ធចក្រ                             មានបញ្ចវគ្គីយ៍ជាអាទិ៍

ឲ្យផឹកអម្រឹតជាត                                      រសនិព្វានតាមធម្មតា ។

ចាប់ផ្តើមពីនោះឯង                                  ទ្រង់សម្តែងធម៌ទេសនា

ធ្វើពុទ្ធក្រិត្យា                                             អស់វស្សាសែសិបប្រាំ ។

ពុំថយពុំបន្ធូរ                                             ប្រយោជន៍យូរអង្វែងឆ្នាំ

សម្រេចបុញ្ញកម្ម                                        ដល់សព្វសត្វទាំងភពត្រ័យ ។

ហេតុនោះឥឡូវនេះ                                   យើងខ្ញុំនេះសាទរក្រៃ

បពិត្រព្រះគុណថ្លៃ                                    សូមនិមន្តប្រោសទេសនា ។

អនុគ្រោះពួកបរិស័ទ                                 ដែលជាប់ខាត់ដោយមោហា

ឲ្យកើតមានបញ្ញា                                      ប្រាកដនាទីនេះហោង ៕

ចប់បទទី ២

៩-បទអារាធនាធម្មទេសនា

អហំរីខ្ញុំម្ចាស់                                    សូមឱកាសក្រាបប្រតិបត្តិ

ដល់អស់ពួកបរិស័ទ                                 ដែលលះកាត់ក្តីកង្វល់ ។

ហើយមកប្រជុំគ្នា                                                ព្រោះប្រាថ្នាយកកុសល

ហេតុនេះសូមតម្កល់                                  តាំងចិត្តស្តាប់ធម៌ទេសនា ។

ដើម្បីជាការបុណ្យ                                    នឹងជាគុណច្រើនណាស់ណ៎ា

អំណាចស្តាប់ទេសនា                              ដោយជ្រះថ្លាក្នុងសន្តាន ។

សូមតាំងចិត្តឲ្យស្អាត                                ខ្ញុំអារាធនាថ្កាន

និមន្តលោកនិទាន                                    ទេសន៍ទូន្មានយើងរាល់គ្នា ។

សូមពុទ្ធបរិស័ទ                                         ដែលប្រតិបត្តិគាល់ត្រៀបត្រា

កមពោលកុំចរចារ                                   និយាយគ្នាបែរមុខក្រោយ  ។

សូមផ្ចង់នៅសញ្ញា                                     ផ្ទៀងសោតាស្តាប់កុំធ្លោយ

ទើបនឹងបានផលសោយ                          អានិសង្សប្រាំប្រការ ៕

                      ថ្ងៃអាសាឡ្ហបូជា

បណ្តាថ្ងៃបូជាទាំងអស់ អាសាឡ្ហបូជា ជាទិវាដ៏សំខាន់បំផុតមួយនៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា​ថេរវាទ ។ ទិវានេះ តែងត្រូវបានប្រារព្ធឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំនៅថ្ងៃ ១៥កើត ខែអាសាឍ ។ គោលបំណង ឬហេតុទាំងឡាយ ដែលនាំឲ្យមានទិវានេះ រួមមាន៖​

1. ព្រះពោធិសត្វ ទ្រង់ចុះចាប់បដិសន្ធិ ឬចាប់កំណើត
2. ព្រះសិទ្ធត្ថ គោតម ទ្រង់ចេញសាងព្រះផ្នួស
3. ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់ ទ្រង់ចេញសម្តែងព្រះធម៌ដំបូង ហៅថា បឋមទេសនា គឺទ្រង់សម្តែងធម្មចក្កប្បវត្តនសូត្រប្រោសជដិលទាំងប្រាំនាក់ បន្ទាប់ពីការត្រាស់ដឹង​ឬថាជាថ្ងៃកំណើ់តព្រះធម៌ដែលព្រះពុទ្ធទ្រង់ប្រកាសសម្តែងដំបូងបំផុត
4. ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ ទ្រង់ស្ថាបនាព្រះសង្ឃ
5. ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់សម្តែងយមកប្បាដិហារយ៍ ឬ សម្តែងឫទ្ធិ ។

ហេតុទាំងប្រាំខាងលើនេះ សុទ្ធតែកើតឡើងក្នុងថ្ងៃ ១៥ កើត ខែអាសាឍ ។ ដូចនេះ ពុទ្ធបរិស័ទទាំងអស់ គប្បីបំពេញបុណ្យកុសលដោយធម្មានុធម្មប្បដិបត្តិបូជាគឺការបូជា​ដោយការប្រតិបត្តតាមសមគួរដល់ធម៌ មាន ការឲ្យទាន ការរក្សាសីល និង ការចម្រើន​ភាវនា ដើម្បីបង្កើនបុណ្យកុសលឲ្យច្រើនថែមទៀត ។ សូមអនុមោទនា!!!