លោកគ្រូមហាថាច់តុល្យកេញ

 សាលារៀនវត្តសាសនសាមគ្គីរង្សី   អូរត្រាវ ចាបផ្តើម

 ធ្វើពីរថ្ងៃ១រោចបុស្ស​ ២០១២

 សាលារៀនវត្តសាសនសាមគ្គីរង្សី   អូរត្រាវ ចាបផ្តើម ធ្វើពីរថ្ងៃ១រោចបុស្ស​ ២០១២

 សាលារៀនវត្តសាសនសាមគ្គីរង្សី   អូរត្រាវ ចាបផ្តើម

 ធ្វើពីរថ្ងៃ១រោចបុស្ស​ ២០១២

សាលារៀនវត្តសាសនសាមគ្គីរង្សី   អូរត្រាវ ចាបផ្តើម 

ធ្វើពីរថ្ងៃ១រោចបុស្ស​ ២០១២

                        បុណ្យឈបនកិច្ចសព

ពេលម៉ែឪខ្ញុំស្លាប់   ខ្ញុំមិនយំ  ដល់ដបស្រារលំ  ខ្ញុំយំមិនលែង

ឱអនិច្ចាជីវ៉ាម៉ែ  អ្នកចិញ្ចឹមថែ  បែជាឥតន័យ  ធ្វើម្តេចឥឡូវ  មនុស្សព្រៃក្ស័យ

  ម៉ែឥតតម្លៃ   ថ្លៃដបស្រាទៅវិញ  សង្គមឥឡូវ ផ្លាស់ប្តូរ ប្រែប្រួលហួស ក្បួនខ្នាត់

 បាតប្រពៃណីអស់ទៅហើយធ្វើ ម្តេចឡើយ  បើអវជាតបុត្តផ្តិតកើត ឡើង

ច្រើន ហួសប្រម៉ាន ។

ពេលប្រារព្ភបុណ្យសពម៉ែម្តងៗ កូនចៅគេខ្លះ មានភាព សប្បាយរីក រាយណាស់

  ដោយបានឃើញមិត្ត ជិតឆ្ងាយ អញ្ជើញមករំលែក ទុក្ខ គេចាបអារម្មណ៍ណាស់

ភ្ញៀវ ពួក គេបដិសណ្ឋារៈបានល្អណាស់ មិនឲ្យ ខ្វះកន្លះ ត្រង់

 ណាឡើយ  ត្រង់ហ្នឹងហើយហៅថាគេសប្បាយ

បានសេចក្តីថាៈ  មនុស្សបច្ចុប្បន្ននេះ ពួកគេនាំគ្នាប្រឹងប្រែងធ្វើ បុណ្យណាស់  តែបុណ្យពួកគេ 

 ហាក់បីដូចជាមិនបានយករតនៈ ត្រៃជាទីពឹងទេ  គេព្រងើយកន្តើយនឹងបុណ្យ 

គែមកក្រោយម្តង វិញគឺ  ពួកគេបានចាបយកស្រានិងសន្លឹងជាល្បែងស៊ីសងយក

មកដាក់ចូលក្នុងកម្មវិធីបុណ្យ  និងបុណ្យផ្សេងៗជាច្រើនទៀត ។

បច្ចុប្បន្ននេះបុណ្យសពម៉ែមួយស្រាយ៉ាងតិចណាស់១៥០លិត្រ ឡើងទៅ   ។  ដោយឡែកខ្ញុំវិញ

ក៏ខំព្យាយាមពន្យល់នែបង្ហាញ់ណាស់ តែហាក់បីដូចជាមិនមាននិស្ស័យនឹងគ្នាសោះ 

(១០ឆ្នាំមកហើយ​​​ ការរៀបចំដបស្រាបុណ្យ  សព និងបុណ្យផ្សេងៗមិនបានសោះ  ខ្ញុំក៏ជិត អស់កម្លាំងចិត្តដែរ   តែមិនអស់ .......................................ទៀត !

                                                                   រូបនេះផ្តើមចាក់បាទ

  ​រូបភាពមើលកម្សាន្ត

រូប២សន្លឹកនេះខ្ញុំរចនាឡើង  អមដោយសុភាសិតទុកសម្រាប់ភ្ញៀវដែលបានចូលមើលBOGGER

របស់ខ្ញុំ  គ្រាន់បានជាបទពិចារណាកំសាន្តអាម្មរណ៍ ក្នុងពេលអផ្សុកតែប៉ុណ្ណោះ    តែចំពោះ

សុភាសិតនេះ  បានកើតឡើងហើយសម្រាប់ភូមិស្រុករបស់ខ្ញុំ  ដូនតាវា១ , ឳម៉ែវា១ , ខ្លួនវា១ ,

កូនវាក្សរ១  ដែលបានចេះអាន   ចេះសរសេរសុទ្ធតែចេះមកពីវត្ត ទាំង អស តែ ពេល វានេះ មាន

ភព្វសំណាងបានឋានន្តរស័ក្តិបន្តិចាបន្តួចវាបែជាស្អប់  ក ខ គ ឃ ង    ច  ឆ  ជ  ឈ  ញ។ល។

ភ្លេចគុណ

វត្តដែលវាធ្លាប់ជ្រកកោនស្នាកនៅអាស្រ័យស៊ីបាយវត្តរាប់ឆ្នាំទៅវិញ  ឱអនិច្ចា ជីវាសត្វកង្កួយអើយ

                        ព្រះសមណៈសិស្សវត្តពោធិវង្សកំពង់ដូង ផ្នោដូង ឃុំហ៊ីវទឺស្រុកកញ្ចោង 

ថ្នាក់ពុទ្ធិកមធ្យមសិក្សាបឋមភូមិឆ្នាំទី១ សមណៈសិស្សរួម៤៤រូម (ព្រះសង្ឃ៣៥អង្គរ យុវតី៧  

យុវ័ន២រូប

ក្នុងឧបដ្ឋានសាលា

                                                                           សាលារៀនត្រូវបានកសាងឡើងវិញក្នុងឆ្នាំនេះ

សុជីវធម៌  សម្រាប់កុមារា  កុមារី​  វត្តសាសនសាមគ្គីរង្សី  អូរត្រាវ  ជារៀងរាល់ឆ្នាំព្រះសង្ឃយើង

ខ្ញុំតែងតែបើកសាលារៀនសម្រាប់ឲ្យក្មែងៗបានចូលរៀន មានពីថ្នាកទី១ឡើងទៅមានពេលយប់

នឹពេលថ្ងៃ  រីឯពេលយប់វិញ   ក្នុងនោះមានបង្ករលក្ខណៈឲ្យយាយៗជំទើៗបានចូលរៀនធម៌

នមស្ការ  ជាដើម  ចាប់ពីឆ្នាំ២០០៤ មកដល់ឆ្នាំបច្ចប្បន្ននេះជារៀងរាល់ឆ្នាំ   រីឯក្មងៗវិញកន្លែខែ ទើប

 មានម្តង    ក្នុងម្តងៗ  គឺបានប្រមូលក្មេងក្នុងបណ្តាល់ថា្នក់ទាំងអស់នោះមកចូលក្នុងសាលា ទាន 

ដើម្បីហាត់រៀនវីធីនិងរបៀបថ្វាយបង្គំព្រះជាដើម  ។ល។ ក្មេងមានចំនួនត្រឹម១០០រូប បានចូលរៀន

ក្នុងការរៀននេះត្រូវចំណាយថាវិកាចំនួន១៦៥០០០ដើម្បីជាវនំសម្រាប់ឲ្យក្មេងញ៉ាំកំសាន្តមាត់

    សូមបវារណាសប្បុរសជួយឧបត្ថម ស្ថាបនាធនធានមនុស្ស

 ទំពាំងស្នងឫស្សី                                                                                មនុស្សសម័យថ្មីស្នងចាស់

                                          នេះសិស្សសាលាថ្នាក់ពុទ្ធិកមធ្យមសិក្សាបឋមភូមិឆ្នាំទី១  

ថ្ងៃបវេសនកាល  នៃកុមារា  កុមារី ខ្មែរ  ក្រោយពីពេលវិស្សមកាលថ្នាក់

សាលក(ពរថុង)     បានប្រមាណជាង២ខែប៉ុណ្ណោះ  ដែលកូនខ្មែរបានចូលរៀនវត្ត

គ្រាន់បានចេះអាន ចេះសរសេរ  ស្គាល់ខ្មែរនឹងគេ  ។ អាសោរកូនខ្មែរនៅក្បែរ

វត្ត      អតបានរៀនជាហូរហែរ  រៀនអក្សរខ្មែរដោយពេលវេលាខ្លីពេក  ប្អូនខ្លះចូលរៀន គ្រូណែនាំ

ឲ្យបានស្គាល់បានស្រះនិងព្យញ្ជន  មិនទាន់បានយកមកប្រគំ  ដើម្បីអានផង  ស្រាប់តែដល់ថ្ងៃ

សម្រាកវិញទៅហើយ  បើចេះតែយ៉ាងហ្នឹង  សួរតើថ្ងៃណាទើបកូនខ្មែរចេះអានសៀវភៅខ្មែរ ដោយខ្លួនង     ។  (៩៩នាក់)

រូបភាពខាងក្រោមព្រះសង្ឃចែកនំដល់កុមារៗ  ក្រោយពីម៉ោងរៀន  របៀបធ្វើខ្លួនជា

បរិសទ្យ  របៀបថ្វាយបង្កំ  របៀបនិយាយ   របៀបសូត្រធម៌  ។ល។

បច្ចុប្បន្ននេះចំពោះរូបខ្ញុំផ្ទាល់   ខ្ញុំមានចិត្តយួបារម្មណ៍អាស់ចំពោះបងប្អូនកូនចៅខ្មែរយើង

ថ្ងៃអនាគត  មិនដឹងទៅជាយ៉ាងណាទៀតទេ  ព្រោះពេលឥឡូវឃើញសភាពការគោរពទំនៀម

ទំលាប់សព្វថ្ងៃប្រែក្លាយ  លាយច្រឡំឆ្វេងទៅច្នាក៏មិនដឹង អ្នកធ្វើបុណ្យមិនគោរពបុណ្យ   អ្នកកម

បុណ្យមិនបានគោរពបុណ្យ  មិនេជួយគោរពលើកស្ទួយគ្នាសោះ   អ្នកមកបុណ្យច្រើនណាស់    តែ

អ្នកចូលគោរពបុណ្យនោះវាតិច  គឺអ្នកមកស៊ីផឹកច្រើ 

     

                                                   ​សុភាសិតមួយឃ្លាថា

អ្នកធ្វើមានច្រើន    ខ្លះធ្វើចម្រើន    ខ្លះធ្វើពន្លិច

   ធ្វើឲ្យចម្រើ ន     ​ នោះវាមានតិ ច    អ្នកធ្វើពន្លិច     នោះវាមានច្រើន      ។

                 អដ្ឋិគុណ      អនន្តគុណ   អនេកប្បគុណ    អសមគុណ   បរិមាណគុណ

       

                         ចូរមើលចង្កឹះដណ្តើមមគ្នាទ្គាបម្ហូប ស៊ី  ​នេះហ័វថាខ្វះសុជីវធម៌ក្នុងការបរិភោគ

                                                         មើលចុះនរណាគេទៅហ្ន៏ មិនមែនយើងទេណា  ។

      រូបនេះម៉ោងរៀនវិធីសាសនា

                                                     កម្មវិធីនេះគឺ៖

សិស្សសាលាថ្នាក់កុមារដ្ឋាន   នៃវត្តសាសនសាមគ្គីរង្សី  អូរត្រាវ  រួមមាន៣ថ្នាក់គឺ៖

ពេលព្រឹកមាន២ថ្នាក់ គឺទី១និងទី២  ពេលរសៀលមាន១ថ្នាក់គឺទី៣

រីឯពេលយប់វិញមាន១ថ្នាក់ គឺសម្រាប់យាយៗ តាៗជំទើរៗ  ចូលមករៀនធម៌

នមសក្ការថា្វយបង្គំព្រះរតនត្រៃ     បច្ចុប្បន្ននេះគ្រប់វត្តទាំងឡាយបើមិនខំប្រឹង

ព្យាយាម សង្រ្គោះបង្ហាត់បង្រៀនដល់បរិស័ទដែលហួសវ័យអស់ទាំងនេះទេ

 ថ្ងៃស្អែកនេះអស់មានអ្នកចេះសូត្រធម៌នមសក្ការ.....ហើយវត្តក៏គ្មានអ្នកចូលដែរ

ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះកូនខ្មែរក៏មានភព្វសំណាំងណាស់ដែរ   ដែលបានកើតទាន់សម័យ

សាលារៀនវត្តបើកទ្វាររងចាំស្វាគមន៍កូនខ្មែរគ្រប់ចតុទិ្ទសមកចូលរៀន 

ដូច្នេះអនាគតដ៏ខ្លីនេះសង្ឍឹមថា កូនខ្មែរចេះអាន  ចេះសរសេរ  ចេះសូត្រធម៌បានច្រើន

                                                                 ​​សុភាសិត

               មានៈទូលកញ្ឆែ                                 លក់ម៉ែ១០រៀល

 សត្វកង្កួយបានមាសពាក់      ភ្លេចចៅហ្វាយរបស់ខ្លួន      អកុសលផលទទួលបាននោះគឺ   ត្រូវ

ស្តេចបណ្តេញមិនឲ្យនៅខ្លោងទ្វារទៀតឡើយ   .....................................។

                 
  ​ព្រះសង្ឃកំពុងរៀបដីបាតខឿនសាលា  ដើម្បីចងដែកថ្នឹមថែមទៀត

ការសាងសងសាលានេះ  វត្តបានជួលជាងពីរនាក់កាន់ខ្នាត

 រួមជាមួយព្រះអាវាសាធិការ  រីឯកូនជាងគឺសង្ឃបានប្រឡងបណ្តាច់ឆ្នាំ

  សម្រាក់ពីកាសិក្សាប្រមាណ៣នោះ  ឲ្យជួយធ្វើ

 ជាងជាមួយពុទ្ធរិស័ទតាមក្រុមវេនមកជួយ

 ព្រះអាវាសាធិការ 

លោកគ្រូមហាថាច់តុល្យកេញ កើតឆ្នាំខាល គ.ស.១៩២៥  នៅភូមិក្នក ស្រុកចូវថាញ់ ខេត្តត្រាវិញ

បានទទួលអនិច្ចកម្មនៅវេលាម៉ោង ២: ១៥ នាទីល្ងាច ថ្ងៃពុធ ៣រោច ​ ខែបុស្ស         ឆ្នាំថោះព.ស.២៥៥៥ ត្រីស័ក ត្រូវ-ទី១១/ មក្ករា/ គ.ស.២០១២  ក្នុងជន្មាយុ៨៦ឆ្នាំ  ប្រវត្តិសង្ខេប 

  សូមមិត្តអ្នកតាមដានពត៌មានអាធ្យាស្រ័យឲ្យទានផង !

ជីវិតសកម្មភាពក្នុងសាសនា របស់គាត់ប្រសើរបំផុងនោះគឺ

ដើម្បីសាសនា  គាត់បានបូជាជីវិតចូលទៅបង្រៀនព្រះសង្ឃ ដោយឥតមានគិតថ្លៃឈ្នួលអំពីសាលារឿនឡើយ  ពេលវេលាបង្រៀនព្រះសង្ឃបាន៥៤ឆ្នាំគត់  ដើមឆ្នាំ២០១១ក្នុងជន្មាយុ៨៦ឆ្នាំ  គាត់បង្រៀនបាន ប្រមាណ៣-៤ខែ  ជរាពាធ និងរោគាពាធក៏ចូលលុកលុយនៅព្រះនគរកាយរបស់ គាត់  ពេលនោះព្រះបាទចិត្តរាជក៏ប្រាប់លោកគ្រូថា យើងបរាជ័យ ហើយ ពេលនោះ ព្យាធិចូលអុកលុកយ៉ាងខ្លាំងចំពោះគាត់  ព្រះបាទ មច្ចុរាជក៏ចូលមកផ្តាច់ជីវិតជាទីស្រឡាញ់  (បានទទួលអនិច្ចកម្ម)  នៅវេលាម៉ោង ២: ១៥ នាទីល្ងាច ថ្ងៃពុធ ៣រោច ​ ខែបុស្ស         ឆ្នាំថោះព.ស.២៥៥៥ ត្រីស័ក ត្រូវ-ទី១១/ មក្ករា/ គ.ស.២០១២  ក្នុងជន្មាយុ៨៦ឆ្នាំ

ខ្ញុំក្នាបានដឹងតាមរយៈព្រះគ្រូគឹមជុំវត្តផ្នោដូងបានឲ្យដឹងថា មាន

កូនក្មួយគត់បាននាំទីបច្ឆាពីស្រុកខ្មែរ កម្ពុជាយកមកធ្វើ

ពិធីបូជាសពរបស់គ្រូមហាថាច់តុល្យកេញ

នៅវេលាម៉ោង៩ យប់ ថ្ងៃសុក្រ​​  ៥រោច ខែបុស្ស រាត្រីទេសនាដោយ ព្រះមេគណខេត្ត ថាច់ អង  នឹង ប្រទានព្រះអគ្គីបូជាសពតែម្តង

ការរៀបចំព្រះម៉េន ដោយគ្រួសារឯកឧត្តមឧត្តមសេនី ឌៀងសារិន្ទ បាននាំម៉េនពីស្រុកខែ្មរមកបូជា  ជូនចំពោះឳពុកមារបស់លោក ។  

ម៉េនបូជាសពលោកគ្រូមហាតុល្យកេញ  ឯកឧត្តមឧត្តមសេនីឯក  

 ឌៀងសារិន្ទបាននាំមកពីស្រុកខ្មែរ

នេះរូបសិស្សសាលាថ្នាក់ពុទ្ធិកមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិឆ្នាំទី៣ នៃវត្តសំរោងឯក

ទីក្រុងត្រាវិញ​ ខេត្តត្រាវិញ