មរណៈ៤ យាំងគឺ៖
១-អាយុក្ខយមរណៈ ស្លាប់ដោយអស់អាយុ ភ្លើងចង្កៀងរលត់ដោយអស់ប្រេង
២-កម្មក្ខយមរណៈ ស្លាប់ដោយអស់កម្ម ភ្លើងចង្កៀងរលត់ដោយអស់ផ្ឆេះ
៣-ឧភយក្ខយមរណៈ
ស្លាប់ដោយអស់អាយុ និងអស់កម្ម ភ្លើងចង្កៀងរលត់ដោយ ប្រេង និង អស់ផ្ឆេះ
៤-ឧបច្ឆេទកកម្មុនា
ស្លាប់ដោយកម្មចូលមកកាត់បង ភ្លើងចង្កៀងរលត់ដោយ
ខ្យល់ចូលឆកយករលត់តែម្ដង
ព្រះរដ្ឋបាលថ្វាយព្រះពរថា ៖
- បពិត្រមហារាជ
មានធម្មុទ្ទេសបួនប្រការដែលព្រះមាន
ព្រះភាគ
ជាអរហន្ដសម្មាសម្ពុទ្ធ
ព្រះអង្គនោះទ្រង់ជ្រាបច្បាស់
ឃើញច្បាស់ ទ្រង់សម្ដែងហើយ ដែលអាត្មាភាពបានដឹងផង ឃើញផង ឮហើយផង
ទើបចាកចេញពីផ្ទះទៅបួស ។
ធម្មុទ្ទេសបួនយ៉ាងដូចម្ដេច ?
- បពិត្រមហារាជ
ព្រះមានព្រះភាគជាអរហន្ដសម្មាសម្ពុទ្ធ
ព្រះអង្គនោះ ទ្រង់ជ្រាបច្បាស់ ឃើញច្បាស់ ទ្រង់សម្ដែងហើយថា
៖
• ធម្មុទ្ទេសទី១ : ឧបនីយតិ លោកោ អទ្ធុវោ សត្វលោកមិនទៀង តែងត្រូវជរានាំ ចូលទៅរក ( មរណៈ ) ;
• ធម្មុទ្ទេសទី២ : អតាណោ លោកោ អនភិស្សរោ សត្វលោកមិនមានគ្រឿងការពារមិនមាន ទីពឹងឡើយ ;
• ធម្មុទ្ទេសទី៣ : អស្សកោ លោកោ សព្វំ បហាយ គមនីយំ
សត្វលោកសុទ្ធតែមិនមានអ្វីជារបស់ខ្លួន ត្រូវតែលះបង់របស់ទាំងពួងដូច្នេះ ;
• ធម្មុទ្ទេសទី៤ : ឩនោ លោកោ អតិត្តោ តណ្ហាទាសោ សត្វលោកមានតែសេចក្ដីខ្វះខាត មិនចេះឆ្អែត
សុទ្ធតែជាខ្ញុំរបស់តណ្ហា ។
ធម្មុទ្ទេសទាំងបួនយ៉ាងនេះឯង
ដែលព្រះមានបុណ្យព្រះអង្គនោះ ជាអរហន្ដសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់ជ្រាបច្បាស់ ឃើញច្បាស់
ទ្រង់ត្រាស់សម្ដែងហើយដូច្នេះ ដែលអាត្មាភាពបានដឹងផង ឃើញផង ឮផង
ហើយចេញចាកផ្ទះទៅបួស ។
វេឡុវ័ន
វេឡុវ័ន
គឺជាសួនឫស្សីរបស់ព្រះបាទក្រុងរាជគ្រឹះ ឡោមព័ទ្ទដោយកំពែងកំពស់១៨ហត្ថ
ជាទីស្ថានដែលព្រះរាជជាព្រះរាជទានចំណីដល់សត្វកង្ហែន។
កាលតមកព្រះបាទពិម្ពិសារ ជាបរមក្សត្រក្នុងក្រុងរាជគ្រឹះ បានថ្វាយចំពោះព្រះភិក្ខុសង្ឃមានព្រះពុទ្ធជាប្រធាន
ហើយស្តេចទ្រង់កសាងព្រះគន្ធកុដិធំ និងប្រាសាទ
និងកុដិដែលជាទីស្នាក់អាស្រ័យ ទាំងពណ្ឌប
និងទីចង្រ្កមរហូតដល់ក្លោងទ្វារ ប្រគេនដល់ភិក្ខុ សង្ឃ។
ប្រវត្តិនៃការអោយចំណីសត្វកង្ហែន
ក្នុងកាលមុន
មានព្រះមហាក្សត្រមួយអង្គ ដែលសោយរាជក្នុងក្រុងរាជគ្រឹះនោះ
បានយាងប្រពាតព្រះរាជឧទ្យាននោះ។ វេលាដែលព្រះអង្គទ្រង់ស្រវឹងសុរា
ក៏ផ្ទុំលក់ទៅ ចំណែករាជបរិវារឃើញថា ព្រះរាជាផ្ទុំលក់ហើយ
ក៏នាំគ្នាដើរលេងក្នុងព្រះឧទ្យា បេះផ្កាឈើជាដើម។
គ្រានោះមានពស់វែកខ្មៅបានធំក្លិនសុរា
ក៏លូនចេញមកអំពីរន្ធនៃដើមឈើមួយ
ដោយលូនឆ្ពោះមុខត្រង់ទៅរកព្រះរាជាដែលផ្ទុំ
រុក្ខទេវតាមួយអង្គបានឃើញដូច្នេះ
មានចិត្តមេត្តាប្រាថ្នានឹងអោយជីវិតដល់ព្រះមហាក្សត្រ
ទើបនិមិ្មតកាយជាសត្វកង្ហែន ទៅស្រែកនៅជិតព្រះសោតព្រះមហាក្សត្រនោះ
ព្រះមហាក្សត្រក៏ភ្ញាក់ពីផ្ទុំឡើងភ្លាម
ពស់នោះក៏លូនត្រឡប់ទៅកាន់រន្ធឈើវិញ ព្រះមហាក្សត្រទ្រង់ឃើញហេតុការណ៍ថា
សត្វកង្ហែនមានគុណដល់ព្រះអង្គណាស់
ទើបប្រោសអោយព្រះរាជទានចំណីដល់ហ្វូងសត្វកង្ហែន
ដែលមាននៅក្នុងព្រះរាជឧទ្យានោះ ទាំងបង្គាប់អោយប្រការព្រះរាជទានអភ័យ
មិនអោយអ្នកណាមួយបៀតបៀនដល់ហ្វូងសត្វកង្ហែននោះឡើយ ព្រោះដូច្នោះ
ព្រះរាជឧទ្យាននោះ ទើបឈ្មោះថា កលន្ទកនិវាបស្ថាន
ជាទីព្រះរាជទានចំណីដល់សត្វកង្ហែន វេលាតមក មានឈ្មោះហៅរួមជាមួយពាក្យថា
ព្រះវេឡុវ័នកលន្ទកនិវាបស្ថាន។
ពិម្ពិសារ
ព្រះបាទពិម្ពិសារ
គឺជាព្រះមហាក្សត្រសោយរាជក្នុងនគររាជគ្រឹះ ក្នុងដែនមគធៈ។
ព្រះអគ្គមហេសីទី១ព្រះនាម កោសលទេវី ឬហៅម្យ៉ាងទៀតថា វេទេហី
ជាបុត្រីរបស់ព្រះបាទមហាកោសល និងជាអនុជត្រីរបស់ព្រះបាទបសេនទិកោសល។
ព្រះមហេសីទី២ព្រះនាមចេលៈ ជាក្សត្រីរបស់ពួកលិច្ឆវី ក្នុងក្រុងវេសាលី។
ព្រះបាទពិម្ពិសារ មានបុត្រាមួយព្រះអង្គជាមួយនឹងព្រះនាងវេទេហី។
ដោយហេតុថាព្រះនាងវេទេហីចាញ់គភ៌ប្រាថ្នានឹងសោយព្រះលោហិតរបស់ព្រះរាជា
នេមិត្តកាចារ្យទាំងឡាយ នាំគ្នាព្យាករណ៍ថា
ព្រះឱរសនេះនឹងជាសត្រូវដល់ព្រះរាជា ហេតុនោះទើបបានថ្វាយព្រះនាមថា
អជាតសត្តុ មានសេចក្តីថា មិនមែនសត្រូវ។
មាតិកា
១-ពុទ្ធសាសនា ។ ២-មរណភាព ។ ៣-បុព្វកម្ម។ ៤-អនាគតជាតិ
។
៥-យោង
ពុទ្ធសាសនា
នៅមុនពេលដែលព្រះពោធិសត្វបានត្រាស់
ព្រះសុទ្ធត្ថបានយ៉ាងកាត់ដែនមគធៈនេះដែលជាដែនស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះបាទពិម្ពិសារ។
ព្រះបាទពិម្ពិសារបានឃាត់ព្រះពោធិសត្វដើម្បីអោយនៅសោយរាជក្នុងដែននេះដោយថ្វាយរាជសម្បត្តិដល់ព្រះអង្គ។
លុះមិនអាចឃាត់ព្រះអង្គបាន ព្រះបាទពិម្ពិសារក៏សូមប្រាថ្នាថា
កាលបើព្រះអង្គបានត្រាស់ហើយ
សូមព្រះអង្គយ៉ាងមកដែននេះដើម្បីនឹងសម្តែងធម៌ទេសនា។
ក្រោយពីបានសណ្តាប់ព្រះធម៌ទេសនារបស់ព្រះមានព្រះភាគរួចមក
ព្រះអង្គក៏មានចិត្តជ្រះថ្លាយ៉ាងក្រៃលែង ថែមទាំងបានសម្រេចគុណវិសេស
គឺបានជាសោតាបន្នបុគ្គលទៀតផង។
ព្រះអង្គគឺជាបុគ្គលសំខាន់មួយក្នុងការជួយជ្រោមជ្រែងរួមចំណែកផ្គត់ផ្គង់ខាងផ្នែកពុទ្ធសាសនា
ហើយក៏ជាអ្នកឧបដ្ឋាកផ្ទាល់របស់ព្រះមានព្រះភាគផងដែរ។
មរណភាព
គុកដាក់ព្រះបាទពិម្ពិសារ
ក្នុងក្រុងរាជគ្រឹះ
ក្រោយពីបានប្រគល់រាជសម្បត្តិអោយបុត្រា អជាតសត្តុ
រាជកុមារអង្គនោះមិន
បាននៅជាសុខឡើយ
ព្រោះភ័យខ្លាចបិតារបស់ខ្លួនដណ្តើមរាជវិញ។
ដោយបានស្តាប់យោបល់ពីព្រះទេវទត្ត ព្រះកុមារ ក៏បានបង្គាប់អោយគេយកព្រះបិតាដាក់ក្នុងគុក
បង្អត់អាហារ ហើយបញ្ជារហាមមិនអោយនរណាចូលសួរសុខទុក្ខឡើយ
ក្រៅពីព្រះមាតារបស់ទ្រង់។
ដោយព្រះនាងទេវីចេះតែលួចយកអាហារទៅថ្វាយព្រះរាជា ព្រះអជាតសត្តុកុមារ
ក៏បានហាមលែងអោយព្រះទេវីចូលសួរសុខទុក្ខ។
ព្រះទេវីបានឈរប្រថាប់ទៀបទ្វារ ទ្រង់ព្រះកន្សែងទួញយំថា
"បពិត្រព្រះស្វាមី វេលាដែលគេនេះជាក្មេង
ព្រះអង្គមិនអោយឱកាសសម្លាប់គេ
ទ្រង់ចិញ្ចឹមសត្រូវរបស់ព្រះអង្គទុកដោយព្រះអង្គឯងពិតៗ ឥឡូវនេះ
ការឃើញព្រះអង្គលើកនេះ ជាលើកចុងក្រោយបង្អស់ តពីនេះទៅ
ខ្ញុំព្រះអង្គនឹងមិនបានឃើញព្រះអង្គទៀតឡើយ
បើទោសរបស់ខ្ញុំម្ចាស់មាននៅ
សូមបានមេត្តាព្រះរាជទានអភ័យទោសផងចុះព្រះអង្គ "
ហើយក៏ស្តេចត្រឡប់ទៅវិញ។ តាំងពីនោះមក ព្រះរាជាក៏មិនមានអាហារសោយ
ទ្រង់នៅមានព្រះជន្មដោយសេចក្តីសុខប្រកបដោយមគ្គផល ទ្រង់បានដើរចង្ក្រម
ព្រះវរកាយក៏ស្រស់បស់ក្រៃលែង។ ព្រះកុមារឆ្ងល់ ក៏សួរថា
បិតាយើងនៅមានព្រះជន្មបានយ៉ាងណា។ កាលទ្រង់ជ្រាបថា
បិតាមានព្រះជន្មដោយវិធីចង្រ្កម ព្រះកុមារបានអោយជាងកោរកាត់ទាំងឡាយ
ចូលទៅវះព្រះបាទព្រះរាជា ហើយបង្គាប់អោយយកប្រេងផ្សំជាមួយអំបិលលាប
ហើយអោយរោលដោយរងើកភ្លើងគគី ដែលឆេះមិនមានអណ្តាត។
បុព្វកម្ម
បានឮមកថា
ក្នុងកាលមុន
ព្រះរាជាពិម្ពិសារទ្រង់បានពាក់ស្បែកព្រះបាទចូលទៅក្នុងលានព្រះចេតិយ
និងយកព្រះបាទដែលមិនបានជម្រះជាន់កន្ទេលកក់
ដែលគេក្រាលទុកសម្រាប់អង្គុយ
កម្មនេះក៏អោយផលដល់ព្រះអង្គអោយរងទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំងក្លា
នៅមុនពេលសោយទីវង្គត់។
អនាគតជាតិ
ក្រោយពីអស់ព្រះជន្មាយុ (តាមរយៈការអធិប្បាយ អដ្ឋកថា
សុមង្គលវិលាសិនី)
ទ្រង់បានកើតជាយក្ខឈ្មោះជនវសភៈ
ជាអ្នកបម្រើរបស់ស្តេចវេស្សវ័ណ ក្នុងទេវលោកជាន់ចាតុម្មហារាជ។
យោង
អដ្ឋកថា
សុមង្គលវិលាសិនី ព.ស.២៥៥៣
បរាភវសូត្រ
គឺជាធម៌សម្ដែងនូវវិនាសទាំង ១២
ប្រការដែលជាការទូលសួររបស់ទេព្ដានិងការឆ្លើយតបរបស់ព្រះសាស្ដា ។
(បទបឋ្យាវត្ត)
បរាភវន្តំ
បុរិសំ មយំ បុច្ឆាម គោតមំ
ភវន្តំ
បុដ្ឋុមាគម្ម កឹ បរាភវតោ
មុខំ ។
យើងខ្ញុំទាំងឡាយមកសូមទូលសួរ
នូវហេតុដែលគួរចម្រើនវិនាស
ប្រុសស្រីក្នុងលោកសន្និវាស
ដែលនឹងវិនាសសាបសូន្យចាកគុណ
។
ឆ្ពោះព្រះគោតម
ព្រះអង្គមានបុណ្យ
មេត្តានិមន្តសម្តែងឱ្យទាន
ធម្មជាតិដូចម្តេចដែលជាប្រធាន
នាំសត្វឱ្យមានសេចក្តីវិនាស
។
សុវិជានោ
ភវំ ហោតិ សុវិជានោ បរាភវោ
ធម្មកាមោ
ភវំ ហោតិ
ធម្មទេស្សី បរាភវោ ។
អ្នកដែលចម្រើនតថាគតស្គាល់ងាយ
អ្នកដែលអន្តរាយតថាគតស្គាល់ពិត
អ្នកប្រាថ្នាធម៌ល្អិតល្អក្នុងចិត្ត
ហើយខំប្រព្រឹត្តនឹងបានចម្រើន
។
អ្នកដែលទ្រុស្តធម៌ស្អប់ធម៌ឥតកើន
ឥតកើនចម្រើនវិនាសទៅមុខ
។
ឥតិហេតំ
វិជានាម បឋមោ សោ បរាភវោ
ទុតិយំ
ភគវា ព្រូហិ កឹ
បរាភវតោ មុខំ ។
យើងខ្ញុំទាំងឡាយបានដឹងជាក់ស្តែង
វិនាសនេះឯងព្រោះហេតុដូច្នោះ
ក្តីវិនាសនេះបើរាប់សង្គ្រោះ
វិនាសនោះឈ្មោះទី១ទាន់ហន់
។
បពិត្រព្រះអង្គព្រះនាមភគវន្ត
សូមទ្រង់និមន្តសម្តែងឱ្យទាន
វិនាសទី២អ្វីជាប្រធាន
នាំសត្វឱ្យមានសេចក្តីវិនាស
។
អសន្តស្ស បិយា ហោន្តិ សន្តេន កុរុតេ បិយំ
អសតំ
ធម្ម រោចេតិ តំ បរាភវតោ មុខំ ។
អ្នកដែលស្រឡាញ់ពេញចិត្តស្នេហា
តែនឹងមនុស្សណាអសប្បុរស
តែងមិនស្រឡាញ់ពេញចិត្តទាំងអស់
នឹងអ្នកសប្បុរសមកធ្វើជាមិត្រ ។
សេចក្តីស្រឡាញ់ពេញចិត្តគំនិត
ហើយទៅគប់ពិតអសប្បុរស
គាប់ចិត្តក្នុងធម៌ឬមួយរបស់
ហេតុនោះទាំងអស់នាំឱ្យវិនាស
។
ឥតិហេតំ
វិជានាម ទុតិយោ សោ បរាភវោ
តតិយំ
ភគវា ព្រូហិ កឹ បរាភវតោ មុខំ ។
យើងខ្ញុំទាំងឡាយបានដឹងជាក់ស្តែង
វិនាសនេះឯងព្រោះហេតុដូច្នោះ
ក្តីវិនាសនេះបើរាប់សង្គ្រោះ
វិនាសនោះឈ្មោះទី២ទាន់ហន់
។
បពិត្រព្រះអង្គព្រះនាមភគវន្ត
សូមទ្រង់និមន្តសម្តែងឱ្យទាន
វិនាសទី៣អ្វីជាប្រធាន
នាំសត្វឱ្យមានសេចក្តីវិនាស ។
និទ្ទាសីលី
សភាសីលី អនុដ្ឋាតា ច យោ នរោ
អលសោ
កោធបញ្ញាណោ តំ បរាភវតោ មុខំ។
អ្នកដេកច្រើន១និយាយច្រើន១
និងអ្នកឥតព្រួយឥតគិតប្រឹងប្រែង
អ្នកខ្ជិលច្រអូសមិនមានខ្នះខ្នែង
ខឹងច្រើនសម្តែងឱ្យគេឃើញបាន
។
ហេតុធម៌ទាំងនោះមិនជាកល្យាណ
នាំឱ្យខកខានខាតខូចប្រយោជន៍
មានជាប្រធានតិចច្រើនដោយហោច
នាំបង់ប្រយោជន៍ហើយឱ្យវិនាស
។
ឥតិហេតំ
វិជានាម តតិយោ សោ បរាភវោ
ចតុត្ថំ
ភគវា ព្រូហិ កឹ
បរាភវតោ មុខំ ។
យើងខ្ញុំទាំងឡាយបានដឹងជាក់ស្តែង
វិនាសនេះឯងព្រោះហេតុដូច្នោះ
ក្ដីវិនាសនេះបើរាប់សង្គ្រោះ
វិនាសនោះឈ្មោះទី៣ទាន់ហន់។
បពិត្រព្រះអង្គព្រះនាមភគវន្ត
សូមទ្រង់និមន្តសម្តែងឱ្យទាន
វិនាសទី៤អ្វីជាប្រធាន
នាំសត្វឱ្យមានសេចក្តីវិនាស
។
យោ មាតរំ បិតរំ វា ជិណ្ណក៓ គតយោព្វនំ
បហុសន្តោ
ន ភរតិ តំ បរាភវតោ មុខំ ។
នរជនណាមានទ្រព្យធនធាន
ហើយខ្លួនមិនបានចិញ្ចឹមរក្សា
មាតាបិតាដែលចាស់ជរា
ហេតុនោះទៅជានាំឱ្យវិនាស
។
ឥតិហេតំ
វិជានាម ច តុត្ថោ សោ បរាភវោ
បញ្ចមំ
ភគវា ព្រូហិ កឹ បរាភវតោ មុខំ ។
យើងខ្ញុំទាំងឡាយបានដឹងជាក់ស្តែង
វិនាសនេះឯងព្រោះហេតុដូច្នោះ
ក្តីវិនាសនេះបើរាប់សង្គ្រោះ
វិនាសនោះឈ្មោះទី៤ទាន់ហន់
។
បពិត្រព្រះអង្គព្រះនាមភគវន្ត
សូមទ្រង់និមន្តសម្តែងឱ្យទាន
វិនាសទី៥អ្វីជាប្រធាន
នាំសត្វឱ្យមានសេចក្តីវិនាស
។
យោ
ព្រាហ្មណំ សមណំ វា អញ្ញំ វាបិ វនិព្វក៓
មុសាវាទេន
វញ្ចេតិ តំ បរាភវតោ មុខំ ។
ជនបញ្ឆោតព្រាហ្មណ៍ឬពួកសមណៈ
ពួកស្មូមឬអ្នកដទៃៗ
ដោយមុសាវាទឃ្លាតពាក្យប្រពៃ
នោះប្រធាននៃសេចក្តីវិនាស
។
ឥតិហេតំ
វិជានាម បញ្ចមោ សោ បរាភវោ
ឆដ្ឋមំ
ភគវា ព្រូហិ កឹ
បរាភវតោ មុខំ ។
យើងខ្ញុំទាំងឡាយបានដឹងជាក់ស្តែង
វិនាសនេះឯងព្រោះហេតុដូច្នោះ
ក្តីវិនាសនេះបើរាប់សង្គ្រោះ
វិនាសនោះឈ្មោះទី៥ទាន់ហន់
។
បពិត្រព្រះអង្គព្រះនាមភគវន្ត
សូមទ្រង់និមន្តសម្តែងឱ្យទាន
វិនាសទី៦អ្វីជាប្រធាន
នាំសត្វឱ្យមានសេចក្តីវិនាស
។
បហុតវិត្តោ
បុរិសោ សហិរញ្ញោ សភោជនោ
ឯកោ
ភុញ្ជតិ សាទូនិ តំ បរាភវតោ មុខំ ។
បុរសអ្នកមានទ្រព្យធនធានច្រើន
មាសប្រាក់ចម្រើននិងគ្រឿងអាហារ
លបលាក់របស់ដែលឆ្ងាញ់ពិសា
ស៊ីម្នាក់ឯងជាប្រធានវិនាស
។
ឥតិហេតំ
វិជានាម ឆដ្ឋមោ សោ បរាភវោ
សត្តមំ
ភគវា ព្រូហិ កឹ
បរាភវតោ មុខំ ។
យើងខ្ញុំទាំងឡាយបានដឹងជាក់ស្តែង
វិនាសនេះឯងព្រោះហេតុដូច្នោះ
ក្តីវិនាសនេះបើរាប់សង្គ្រោះ
វិនាសនោះឈ្មោះទី៦ទាន់ហន់
។
បពិត្រព្រះអង្គព្រះនាមភគវន្ត
សូមទ្រង់និមន្តសម្តែងឱ្យទាន
វិនាសទី៧អ្វីជាប្រធាន
នាំសត្វឱ្យមានសេចក្តីវិនាស
។
ជាតិត្ថទ្ធោ
ធនត្ថទ្ធោ គោត្តត្ថទ្ធោ ច យោ នរោ
សញ្ញាតឹ
អតិមញ្ញេតិ តំ បរាភវតោ មុខំ ។
អ្នកដែលប្រកាន់ជាតិទ្រព្យត្រកូល
ហើយមិនប្រមូលសាច់ញាតិសន្តាន
មើលងាយញាតិខ្លួនដោយអាងខ្លួនមាន
នោះជាប្រធានសេចក្តីវិនាស
។
ឥតិហេតំ
វិជានាម សត្តមោ សោ បរាភវោ
អដ្ឋមំ
ភគវា ព្រូហិ កឹ
បរាភវតោ មុខំ ។
យើងខ្ញុំទាំងឡាយបានដឹងជាក់ស្តែង
វិនាសនេះឯងព្រោះហេតុដូច្នោះ
ក្តីវិនាសនេះបើរាប់សង្គ្រោះ
វិនាសនោះឈ្មោះទី៧ទាន់ហន់
។
បពិត្រព្រះអង្គព្រះនាមភគវន្ត
សូមទ្រង់និមន្តសម្តែងឱ្យទាន
វិនាសទី៨អ្វីជាប្រធាន
នាំសត្វឱ្យមានសេចក្តីវិនាស
។
ឥត្ថីធុត្តោ
សុរាធុត្តោ អក្ខធុត្តោ ច យោ នរោ
លទ្ធំ
លទ្ធំ វិនាសេតិ តំ បរាភវតោ មុខំ ។
ជនអ្នកប្រព្រឹត្តល្បែងបីប្រការ
ល្បែងស្រីល្បែងស្រាល្បែងភ្នាល់ទាំងឡាយ
ធ្វើទ្រព្យខ្លួនមានឱ្យអន្តរាយ
ការល្បែងទាំងឡាយនោះនាំវិនាស
។
ឥតិហេតំ
វិជានាម អដ្ឋមោ សោ បរាភវោ
នវមំ
ភគវា ព្រូហិ កឹ
បរាភវតោ មុខំ ។
យើងខ្ញុំទាំងឡាយបានដឹងជាក់ស្តែង
វិនាសនេះឯងព្រោះហេតុដូច្នោះ
ក្តីវិនាសនេះបើរាប់សង្គ្រោះ
វិនាសនោះឈ្មោះទី៨ទាន់ហន់
។
បពិត្រព្រះអង្គព្រះនាមភគវន្ត
សូមទ្រង់និមន្តសម្តែងឱ្យទាន
វិនាសទី៩អ្វីជាប្រធាន
នាំសត្វឱ្យមានសេចក្តីវិនាស
។
សេហិ
ទារេហិ អសន្តុដ្ឋោ វេសិយាសុ បទុស្សតិ
ទុស្សតិ
បរទារេសុ តំ បរាភវតោ មុខំ ។
ប្រុសមិនត្រេកអរនឹងប្រពន្ធខ្លួន
ហើយទៅជាប់ចួននឹងស្រីពេស្យា
ទ្រុស្តនឹងប្រពន្ធកូនជននានា
ហេតុនោះទៅជានាំឱ្យវិនាស
។
ឥតិហេតំ
វិជានាម នវមោ សោ បរាភវោ
ទសមំ
ភគវា ព្រូហិ កឹ
បរាភវតោ មុខំ ។
យើងខ្ញុំទាំងឡាយបានដឹងជាក់ស្តែង
វិនាសនេះឯងព្រោះហេតុដូច្នោះ
ក្តីវិនាសនេះបើរាប់សង្គ្រោះ
វិនាសនោះឈ្មោះទី៩ទាន់ហន់
។
បពិត្រព្រះអង្គព្រះនាមភគវន្ត
សូមទ្រង់និមន្តសម្តែងឱ្យទាន
វិនាសទី១០អ្វីជាប្រធាន
នាំសត្វឱ្យមានសេចក្តីវិនាស
។
អតីត
យោព្វនោ បោសោ អានេតិ តិម្ពរុត្ថនី
តស្សា
ឥស្សា ន សុបតិ តំ បរាភវតោ មុខំ ។
បុរសមានវ័យដែលចាស់ហួសពេក
ហើយមានតម្រេកដោយក្ដីតណ្ហា
នាំយកស្រីក្មេងមកធ្វើភរិយា
ហេតុនោះទៅជានាំឱ្យវិនាស
។
ឥតិហេតំ
វិជានាម ទសមោ សោ បរាភវោ
ឯកាទសមំ
ភគវា ព្រូហិ កឹ បរាភវតោ មុខំ ។
យើងខ្ញុំទាំងឡាយបានដឹងជាក់ស្តែង
វិនាសនេះឯងព្រោះហេតុដូច្នោះ
ក្តីវិនាសនេះបើរាប់សង្គ្រោះ
វិនាសនោះឈ្មោះទី១០ទាន់ហន់
។
បពិត្រព្រះអង្គព្រះនាមភគវន្ត
សូមទ្រង់និមន្តសម្តែងឱ្យទាន
វិនាសទី១១អ្វីជាប្រធាន
នាំសត្វឱ្យមានសេចក្តីវិនាស
។
ឥត្ថី
សោណ្ឌី វិកិរណឹ បុរិសំ វាបិ តាទិសំ
ឥស្សរិយស្មឹ
ឋបេតិ តំ បរាភវតោ មុខំ ។
បុរសតាំងស្រីអ្នកលេងខ្ជះខ្ជាយ
ឬស្រីទាំងឡាយតាំងបុរសនោះ
ដែលជាអ្នកលេងខ្ជះខ្ជាយដូច្នោះ
អំពើទាំងនោះនាំឱ្យវិនាស
។
ឥតិហេតំ
វិជានាម ឯកាទសមោ សោ បរាភវោ
ទ្វាទសមំ
ភគវា ព្រូហិ កឹ បរាភវតោ មុខំ ។
យើងខ្ញុំទាំងឡាយបានដឹងជាក់ស្តែង
វិនាសនេះឯងព្រោះហេតុដូច្នោះ
ក្តីវិនាសនេះបើរាប់សង្គ្រោះ
វិនាសនោះឈ្មោះទី១១ទាន់ហន់
។
បពិត្រព្រះអង្គព្រះនាមភគវន្ត
សូមទ្រង់និមន្តសម្តែងឱ្យទាន
វិនាសទី១២អ្វីជាប្រធាន
នាំសត្វឱ្យមានសេចក្តីវិនាស
។
អប្បភោគោ
មហាតណ្ហោ ខត្តិយេ ជាយតេ កុលេ
សោ
ច រជ្ជំ
បត្ថយតិ តំ បរាភវតោ មុខំ ។
ជនណាកើតក្នុងត្រកូលជាក្សត្រ
អ្នកក្សត់សម្បត្តិហើយប្រាថ្នាធំ
ចង់បានជាស្តេចសោយរាជ្យស្តុកស្តម្ភ
ហេតុនោះនឹងនាំឱ្យដល់វិនាស
។
ឯតេ
បរាភវេ លោកេ បណ្ឌិតោ សមវេក្ខិយ
អរិយទស្សន
សម្បន្នោ ស លោកំ ភជតេ សិវំ៕
ជនជាបណ្ឌិតគំនិតប្រសើរ
បានឃើញដំណើរនៃហេតុវិនាស
ដល់សត្វក្នុងលោកសន្និវាស
គេចពីវិនាសគប់រកចម្រើន
៕
(អ្នកបាន
ដឹងពីហេតុនៃសេចក្តីវិនាស ទាំង ១២ ប្រការហើយ ចូរហ្វឹកហាត់ ខ្លួនវៀរលែង
នូវអបាយមុខទាំងអស់ដែលជាហេតុនៃសេចក្តីវិនាស ដើម្បីបាន នូវសេចក្តិ នឹងកិត្តិយស
កេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អ ក្នុងសង្គម…។)
បញ្ហាវេយ្យាករណ៍បាលី ២០២៤ ១.តើយើងរៀនវេយ្យាករណ៍បាលីដើម្បីអ្វី ? ឆ.យើងរៀនវេយ្យាករណ៍បាលីដើម្បីអាន សរសេរ និយាយ និងតែងភាសាបាលីឲ្យបានត្រឹមត្រ...
