Chủ Nhật, tháng 1 10, 2010

សំលៀកបំពាក់ខ្មែរ


កាល​សម័យ​បុរាណ ខ្មែរ​អ្នក​ចេះ​ធ្វើ​ម្ហូប​ក្ដី ចេះ​សិល្ប​អាគម​ក្ដី ចេះ​ចាំ​ទំនៀម​ផ្សេង ៗ ក្ដី ចេះ​ស្ទាត់​ខាងការ​ត្បាញ​រវៃ​ក្ដី ចេះ​សង់​ផ្ទះ ចេះ​ធ្វើ​រទេះ​គោ ឬ​ធ្វើ​របស់​ឯ​ទៀត​ៗ ក្តី បង្រៀន​តែ​ត្រឹម​កូន​ចៅ​ខ្លួន​ប៉ុណ្ណោះ បើ​កូន​ចៅ​នោះ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ក៏​ចេះ​ចាំ ធ្វើ​ដំណាង​ឪពុក​ម្ដាយ​ទៅ បើ​កូន​មិន​រវល់​ទេ អំណើះ​ពី​ឪពុក​ម្ដាយ​ទៅ គ្មាន​អ្នក​ណា​ដទៃ​នឹង​អាច​ចេះ​ផង ម៉្លោះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្មែរ​ច្រើន​តែ​ល្ងង់ ដោយ​មិន​បាន​គិត​កត់​ត្រា​ទុក​ជា​ក្បួន ថែម​ទាំង​ចង់​លាក់​ចំណេះ​ផង ប៉ុន្តែ​ជា​យូរ​ឆ្នាំ​ក្រែល​មក​ហើយ ខ្មែរ​បាន​លះ​ចោល​គំនិត​នេះ ហើយ​អ្នក​ចេះ​ដឹង​គេ​ចូល​ចិត្ត​ចែក​ចំណេះ​ទៅ​អ្នក​ឯទៀត​ឲ្យ​បាន​ច្រើន​គ្នា ខ្លះ​ទៀត​ក៏​ខំ​កត់ត្រា​ទុក​ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​កប់​ទៅ​ជា​មួយ​នឹង​មរណភាព​បាន ។ យើង​តែង​ដឹង​ថា សម្លៀក​បំពាក់​ជា​គ្រឿង​សំគាល់​ជាតិ បុគ្គល​និមួយ ៗតែង​មាន​ចិត្ត​រីករាយ​ចំពោះ​ការ​ស្លៀក​ពាក់ នូវ​សម្លៀក​បំពាក់​របស់​ជាតិ​ខ្លួន ជា​ជាង​ខ្ចី​របៀប​ជាតិ​ដទៃ​មក​ស្លៀក​ពាក់​ជា​ដរាប ។ បើ​ដូច្នេះ គួរ​តែ​យើង​ខំ​តុបតែង​សម្លៀក​បំពាក់​យើង​ឲ្យ​ផល​ប្រសើរ​ល្អ ហើយ​ដើម្បី​មិន​ឲ្យ​សាប​សូន្យ​ប្រពៃណី​ខ្មែរ​សុទ្ធ​ៗ ផង ។ អស់​លោក អ្នក​ទាំងឡាយ​ជ្រាប​ស្រាប់​ហើយ ថា​បណ្ដា​រាស្ដ្រ​ខ្មែរ​សព្វ​ថ្ងៃ​កំពុង​តែ​វែក​រក​ផ្លូវ​ចេញ​ពី​ព្រៃ​ស្បាត គឺ​សេចក្ដី​អាប់ឱន​ទៅ​រក​សេចក្ដី​ចំរើន ទាំង​សម្លៀក​បំពាក់​សោត ក៏​ចេះ​តែ​ផ្លាស់​ប្ដូរ​រូប​រាង​ទៅ​តាម​កាល​សម័យ​ដែរ ។ ការ​ដែល​យើង​នាំ​មក​ពណ៌នា​ដូច​មាន​តទៅ​ខាង​មុខ មិន​មែន​យើង​ចង់​ឲ្យ​អស់​លោក អ្នក​អាន អ្នក​ស្ដាប់​វិល​ត្រឡប់​ថយ​ក្រោយ​ទេ គឺ​គ្រាន់​តែ​ឲ្យ​ស្គាល់​ឲ្យ​ជ្រាប​ឲ្យ​ដឹង​សាវតារ​របស់​របស់​ខ្លួន​យ៉ាង​ណា ​ខ្លះ ទាំង​នានា​ជាតិ​ក៏​និយម​រិះរក​គោល​ចារឹក ដើម​កំណើត​ទំនៀម​ទម្លាប់​របស់​គេ​ឲ្យ​ស្គាល់​តាម​ពីត​យ៉ាង​នេះ​ដែរ ។ តាម​សេចក្ដី​កត់​ហេតុ​របស់​អ្នក​ដំណើរ​ជាតិ​ចិន​ឈ្មោះ ជាវ -តា- គួន នឹង​សេចក្ដី​ឲ្យ​ការ​របស់​សមាជិក​ប្រចាំ​ខែត្រ​ខ្លះ មាន​ទំនង​ស្រប​គ្នា​ជា​ច្រើន ។ ក្នុង​ចំណោម​នេះ អ្នក​អង្គ​ម្ចាស់ នរោត្តម- សុខានារី បាន​ឲ្យ​ការ​ប្លែក ។ ហេតុ​នេះ​យើង​សូម​ស្រង់​សេចក្ដី​នោះ​យក​មក​ពណ៌នបា​ជូន​អស់​លោក​អ្នក​អាន​ ស្ដាប់​ដូច​មាន​តទៅ​នេះ អំពី​សម្លៀក​បំពាក់​ខ្មែរ​សម័យ​បុរាណ (តាម​ដែល​អ្នក​អង្គ​ម្ចាស់ នរោត្តម- សុខានារី ឲ្យ​ការ​មក) យើង​សព្វ​ថ្ងៃ​មិន​អាច​ដឹង​បាន​​​ដោយ​សព្វ​គ្រប់ អំពី​សំលៀក​បំពាក់​របស់​បុព្វ​បុរស​យើង​ទេ ដោយ​ទំនៀម​នេះ កន្លង​ជា​យូរ​អង្វែង​ណាស់​​ទៅ​ហើយ​ផង ដោយ​យើង​ពុំ​មាន​ឯកសារ ឬ​សៀវភៅ​ឯណា​កត់ត្រា​ទុក ថា​ក្នុង​សម័យ​នេះ​គេ​ស្លៀក​​ពាក់​បែប​នេះ សម័យ​នោះ​គេ​ស្លៀក​ពាក់​បែប​នោះ​ផង តែ​ដោយ​ការ​សង្កេត​មើល​តាម​រូប​ចម្លាក់ ដែល​​មាន​សេស​សល់​អំពី​ប្រាសាទ​បុរាណ​បាក់​បែក​មក យើង​ក៏​អាច​យល់​បាន​ថា ក្នុង​សម័យ​នោះ​បុព្វបុរស​យើង​ស្លៀក​សំពត់​ចង​ក្បិន អាវ​ក​មូល ដៃ​ធ្លាក់​មក​ត្រឹម​កំភួន​ដៃ ឬ​អាវ​ក​មូល​តូច​ដៃ​វែង​ស្ដួច​ឱប​ជាប់​នឹង​សាច់ ធ្លាក់​មក​ត្រឹម​ចង្កេះ ចំណែក​ស្រ្តី​វិញ​ឃើញ​ស្លៀក​សំពត់​សំឡុយ​ពានា​ស្បៃ ឬ​ស្លៀក​សំឡុយ​ខ្លួន​ទទេ​មួយ​កំណាត់​ក៏​មាន ។ ចំណែក​ឯ​ល្ខោន​ព្រះ​រាជទ្រព្យ របស់​ព្រះ​ករុណា​ជា​អម្ចាស់​ជីវិត​លើ​ត្បូង ដែល​រក្សា​របៀប​ស្លៀក​ពាក់​របស់​ខ្មែរ​អំពី​បុរាណ ឥត​មាន​ប្រែប្រួល​នោះ​យើង​ឃើញ​ថា បុរស​ស្លៀក​ខោ​ពី​ក្នុង ជើង​តូច​ធ្លាក់​ដល់​ត្រឹម​កំភួន​ជើង ហើយ​មាន​ស្លៀក​សំពត់​ចងក្បិន​ពី​លើ​ខោ​ថែម​ទៀត ព្រម​ទាំង​មាន​ចង​ផ្ទាំង​ក្រណាត់​តូច​វែង​នៅ​ពី​ខាង​មុខ នឹង​នៅ​សង្ខាង​ចង្កេះ​ផង នេះ​ចំណែក​បុរស ឯ​ចំណែក​ស្រ្តី​ឃើញ​ស្លៀក​សំពត់​សំឡុយ ពាក់​ស្បៃ ឬ​ពានា​ផួយ​ប៉ាក់​ឌិន​មាស​ប្រាក់ ។ យើង​ក៏​បាន​ឃើញ​ខ្លះ​ដែរ កាល​ពី​ដើម​ប្រុស​ខ្មែរ​ដែល​ប្រកាន់​ទំនៀម​បុរាណ ស្លៀក​សំពត់​ចង​ក្បិន​ជា​មួយ​នឹង​អាវ​កុត​ក​ត្រង់ ឬ​អាវ​ឡេវ​កាឌុំ ដែល​ហៅ​ថា​អាវ​ចិន ឬ​ជា​មួយ​នឹង​អាវ​ក​មូល​ដស​ខ្លីធ្លាក់​ស្មើ​កែង​ដៃ ឬ​ជា​មួយ​នឹង​អាវ​ក​សន្ទះ ដៃ ធ្លាក់​ត្រឹម​ក​ដៃ ចួន​កាល​ក៏​ស្លៀក​ខោ​ដែរ ដែល​យើង​ហៅ​ថា​ខោ​ចិន ។ ឯ​ស្រ្តី​ខ្មែរ​វិញ ឃើញ​ស្លៀក​សំពត់​សំឡុយ សំពត់​ចង​ក្បិន ពាក់​អាវ​មាន​ស្មា​តែ​ខាង​ឆ្វេង ហើយ​ពានា​ក្រមា​វែង ដែល​ហៅ​តាម​ភាសា​សៀម​ថា​ផាហ៊ុំ លើ​ស្មាទាំង​សង​ខាង​សំយុង​ជាយ​ទៅ​ខាង​មុខ ឬ​ពាក់​អាវ​បំពង់​វែង ក​មូល​ដៃ តូច ធ្លាក់​ដល់​ក​ដៃ ខ្លួន​តូច​ចង្អៀត​ក្លំ ធ្លាក់​ដល់​ត្រឹម​កំភួន​ជើង បង់​ក​ក្រមា អាវ​ម៉ាឡាយូ បង់​ក​ក្រមា អាវ​សន្ទះ បង់​ក​ក្រមា នឹង​អាវ​ហាតាខិប ក្រវាត់​ក្រមា​ឈៀង​មួយ​ចំហៀង​ខ្លួន ។ សំពង់​ចង​ក្បិន កាល​អំពី​សម័យ​ព្រេង​នាយ មាន​តែ​បុរស​ទេ ដែល​ស្លៀក​សំពត់​ចង​ក្បិន ស្រ្តី​មិន​ឃើញ​ស្លៀក​ទេ ។ ឯ​សំពត់​ចងក្បិន​ដែល​គេ​ស្លៀក​សម័យ​បុរាណ​ក៏​មិន​ដូច​យើង​សម័យ​បច្ចុប្បន្ន​ ទេ បើ​តាម​រូប​ចម្លាក់​នៅ​ជញ្ជាំង​ប្រាសាទ​បុរាណ គេ​ឃើញ​ស្លៀក​ខើច​ៗ នៅ​ពាក់​កណ្ដាល​ភ្លៅ សូម្បី​ពួក​ល្ខោន​ព្រះ​រាជ​ទ្រព្យ ដែល​ជា​សិល្បៈ​រក្សា​ទុក​នូវ​ទំនៀម​ទម្លាប់​សម្លៀក​បំពាក់​បុរាណ​មួយ​បែប ក៏​ឃើញ​ស្លៀក​សំពត់​ចង​ក្បិន​ខើច​ៗ នៅ​លើ​ក្បាល​ជង្គង់​ដែរ ។ ឯ​ទំហុំ​សំពត់ សម័យ​បុរាណ​ប្រហែល​ប៉ុន​គ្នា​នឹង​ទំហំ​សំពត់​សម័យ​បច្ចុប្បន្ន​ដែរ​មើល​ទៅ គឺ​ទទឹង ១ ម៉ែត្រ បណ្ដោយ ៣ ម៉ែត្រ ២០ ។ របៀប​ស្លៀក​នោះ​ឃើញ​ថា​ខុស​គ្នា​ច្រើន អំពី​បុរាណ​គេ​កង្កាញ់​ជីប​ជាយ​សំពត់​ទាំង​សង​ខាង​ឲ្យ​នៅ​តែ​ប្រវែង​មួយ​ជុំ ​ចង្កេះ រួច​ហើយ​គេ​ស្លៀក​ដាក់​ជាយ​សំពត់​នោះ​ត្រួត​លើ​គ្នា ចង​ជា​ថ្នក់​ហើយ​គេ​ក្រវាត់​ខ្សែ​ក្រវាត់​ដើម្បី​មិន​ឲ្យ​របូត ។ ឯ​ជាយ​សំពត់​ដែល​ជីប​សង​ខាង​គេ​ភ្ជាប់​ដាក់​តម្រួត​លើ​គ្នា ហើយ​គេ​យក​ចុង​ជាយ​ខាង​ក្រោម​ស៊ក​តាម​ប្រឡោះ​ជើង​ទាំង​សង​ខាង យក​មក​ចុក​នៅ​ចង្កេះ​ខាង​ក្រោយ ចំណែក​សំពត់​ចង​ក្បិន​ដែល​យើង​ស្លៀក​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​នេះ​ក៏​មាន​ទំហុំ​ ប្រហែល​គ្នា​ដែរ តែ​របៀប​ស្លៀក​ខុស​គ្នា គឺ​គេ​យក​សំពត់​មក​ស្លៀក​ទុក​ចោល​ជាយ​ទាំង​សង​ខាង នៅ​វែង​អន្លាយ​អូស​ដី ហើយ​មាន​ប្រវែង​ស្មើ​មុខ​ស្មើ​ក្រោយ ទោះ​ខុ​សគ្នា​ក៏​ខុស​បន្តិច​បន្តួច​ចំនួន​ត្រឹម​មួយ​ទះ​ប៉ុណ្ណោះ រួច​គេ​ផ្គួប​ជាយ​ទាំង​សង​ខាង​រួម​គ្នា ហើយ​គេ​មូរ រួច​ហើយ​គេ​ស៊ក​តាម​ប្រឡោះ​ជើង​ទាំង​សង​ខាង យក​ចុង​ទៅ​ចុក​នៅ​ចង្កេះ​ខាង​ក្រោយ ឯ​សំរុង​សំពត់​ដែល​ស្លៀក​ហើយ​ឲ្យ​ធ្លាក់​ចុះ​នៅ​ត្រឹម​ស្មង​ជើង ។

អរិយធម៌មានមែកគធាងពីរគឺ

ប្រវត្តិ​អ្នកតាព្រៃ

អ្នកតា ​ព្រៃ​ពុំមែន​កើតឡើង​ដោយ​ឯងៗ​ឬ​ក៏​មាន​ស្រាប់​ដូច ផ្កាយ ព្រះច័ន្ទ ព្រះអាទិត្យ​នោះឡើយ គឺ​កើតឡើង ឬឧប្បតិក​ឡើង​តាម​ការសន្មត​របស់​មនុស្ស​មិន​ខុស​គ្នា​ពី​ព្រះអាទិទេព​ឡើយ។ មនុស្ស​បង្កើត​អាទិទេព ឬ​អ្នកតា​ ហើយមនុស្សនាំ​គ្នា​ជឿ គោរព​អាទិទេព អ្នកតា​នោះ​វិញ។ ចាស់ៗ​តែងបាន ​ដំណាល​ប្រាប់​ថា នៅ​ក្នុង​ព្រៃហ័តព្រៃហោង ដែល​មាន​ដើមឈើ​ក្រាស់​ជិត​ស្ទើរ​មើល​មិនឃើញ​ពន្លឺ​ថ្ងៃ​នោះ តែងតែ​មាន​ទេព្រ័ក្ស ទេព្តា អ្នកតា​នៅ​ចាំ​ថែ​រក្សា​ព្រៃ​នោះ។ ប៉ុន្តែ​អ្នកស្រុក​នៅ​តំបន់​ជិតខាង​នោះ​ពុំ​ដឹង​ច្បាស់​អំពី​ទីកន្លែង​ដែល​ ពពួក អមនុស្ស​ទាំងនោះ​តាំង​នៅ​ឡើយ។ គេ​ច្រើន​នាំគ្នា​សន្មត​ថា ទេព្រ័ក្ស អ្នកតា​ទាំងនោះ​ស្នាក់​អាស្រ័យ​នៅ​លើ​ដើមឈើ​ធំ​ខ្ពស់​ជាងគេ នៅ​លើ​ថ្ម​ធំ នា​កំពូល​ភ្នំ ឬ​នៅត្រពាំង​ធំនៅ​ក្នុង​ព្រៃ​នោះ។ ការ​សន្មត​នេះ ពុំ​មាន​កិច្ច​ធានា​ជាក់លាក់ ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នកស្រុក​កត់​សម្គាល់​ច្បាស់លាស់​ថា កន្លែង​នោះ ពិត​ជា​លំនៅស្ថាន​របស់​អ្នកតា​នោះ​ឡើយ។ គេ​នៅតែ​មាន​ការ​សង្ស័យជាប់​ជានិច្ច។ គឺ​ក្នុង​ស្មារតី​ចង់​ដឹង​ច្បាស់លាស់​ ចង់​ឃើញ​ទីតាំង​ពិត​ប្រាកដ​របស់​ទេព្រ័ក្ស អ្នកតា​នេះ​ហើយ បាន​ជា​មានដុះគំនិត​ឧបកិច្ច​ឲ្យ​កើត​មាន​ទី​លំនៅ​របស់​អ្នកតា​ព្រៃ​ដូច​របៀប ​តទៅ​នេះ៖
ថ្មើរ​ព្រៃ​មួយ​ក្រុម​បាន​ឈប់​ សម្រាក​រក​កន្លែង ​ហូប​បាយ ​កញ្ចប់​ក្រោម​ដើមឈើ​ធំ​មួយ នៅ​ក្បែរ​ផ្លូវ ដែល​ជា​ធម្មតា តែង​ផ្តល់​នូវម្លប់​ដ៏ត្រជាក់ ហើយ​ជា​កន្លែង​ស្ថិតនៅ​ជិតប្រភព​ទឹក​ផង។ ពេល​អង្គុយ​ដំកង់​ជា​វង់ ក៏បាន​ប្រទះ​ឃើញ​អាចម៍​ឆ្កែ​មួយ​ដុំ​នៅ​ក្បែរ​នោះ។ ដើម្បី​បិទ​បាំង​កុំឲ្យ​ឃើញ​ទិដ្ឋភាព​គួរ​ឲ្យ​ខ្ពើម​ឆ្អើម​នៅពេល​បរិភោគ​បាយ ​កញ្ចប់ គេ​ក៏កាច់​ស្លឹកឈើ ៤-៥ មែក​គ្រប​អាចម៏​ឆ្កែនោះ ដរាប​ទាល់តែ​ជិត​បាត់​ទាំង​រូបរាង បាត់​ទាំង​ក្លិន។ គេ​នាំ​គ្នា​បរិភោគ​ដោយ​ក្សេមក្សាន្ត ដេក​សម្រាក​យក​កម្លាំង​បន្តិច រួច​ក៏បន្ត​ដំណើរ​ទៅមុខ​ទៀត។ ថ្ងៃ​ក្រោយមក​មាន​ថ្មើរ​ព្រៃ​ក្រុម​ផ្សេងៗ​ទៀត បាន​មក​ដល់ទីនោះ ឃើញ​គំនរ​ស្លឹកឈើ ក៏​គិត​ស្មាន​ថា ទីនោះ​ជា​ទី​ស្នាក់​អាស្រ័យ​នៅ​របស់​អ្នកតា ដោយ​ឃើញ​គេ​កាច់​ស្លឹកឈើ​ថ្វាយ ក៏​នាំ​គ្នា​ធ្វើ​តាម។ លុះ​យូរៗ​ទៅ នៅត្រង់​កន្លែង​នៅ​មាន​គំនរ​ស្លឹកឈើ​យ៉ាង​ខ្ពស់​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នកផង​យល់​ ដូចៗ​គ្នា​ថា ជា​លំនៅ​របស់​អ្នកតា​ព្រៃ។ តំណ​ក្រោយៗ​មកទៀត ប្រហែល​ជា​មាន​អ្នកណា​ទៅ​បែបន់​នៅ​កន្លែង​នោះ​ដើម្បី​សុំ​អ្វី ហើយ​អ្វី​ដែល​គេ​សុំ​នោះ បាន​សម្រេច​តាម​បំណង គេ​ក៏​នាំ​គ្នា​សង់​ខ្ទម​ត្រង់​គំនរ​ស្លឹកឈើ​នោះ​ទុកជា​ទី​ស្នាក់​នៅ​ដ៏​ សមរម្យ​របស់​អ្នកតា ហើយ​ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​ជា​រូប​តំណាង​អ្នកតា គេ​ក៏​យក​ដុំ​ថ្ម​មួយ​ដុំ​មក​ដាក់​នៅ​លើ​ខ្ទម​នោះ​ទុកជា​និមិត្តរូប។ ចំណេរ​ត​មក​ក្រោយ​ទៀត អាច​មាន​រូប​ចម្លាក់​ធ្វើ​ពី​ឈើ​ខ្លឹម​តំណាង​ឲ្យ​អ្នកតា ត្រូវ​បាន​ដាក់​ដុំ​ថ្ម​ឥត​រាងរៅ​នោះវិញ។ មាន​ខ្ទម មាន​ម្ចាស់​ខ្ទម មាន​ការ​គោរព​បូជា មាន​បរិស័ទ​អ្នក​ជឿ អ្នក​គាំទ្រ ទី​ស្ថានមួយ ដែល​កាល​ពីមុន​គ្មាន​អ្វីទាល់តែ​សោះ​នោះ ក៏​ក្លាយ​ទៅជា អាសនៈ​របស់​អ្នកតា។ ចាប់ពី​ពេល​នោះ​មក​ផ្សែង​ធូប​ហុយ​ស្ទើរ​មិនដាច់​រយៈ តង្វាយ​ផ្សេងៗ​ដូចតទៅ៖ ចេក​ទុំ ពងមាន់ បំពង់​ទឹក បាយ​ពំនូក ផ្លែ​ឈើ ស្លា បារី ផ្កា មាន​ជា​ប្រចាំ​នៅ​ទី​នោះ។ អ្នក​ជឿ អ្នក​គោរព គេ​បន់​ស្រន់​សុំឲ្យ​ដេញ​សត្វ​បាន សូម​កាប់​ឈើ​បាន​សុខសាន្ត​ឥត​គ្រោះថ្នាក់ អ្នកស្រុក​បន់​សុំ​សុខ​សប្បាយ សុំ​ឲ្យ​ជា​ពី​ជម្ងឺ​រោគា​ផ្សេងៗ។ល។ នេះ​ហើយ​ជា​ប្រវត្តិ​របស់​អ្នកតា​ព្រៃ តែ​សូមជម្រាប​បញ្ជាក់​ផង​ដែរ​ថា អ្នកតា​ព្រៃ មិនមែន​សុទ្ធតែ​មាន​ប្រវត្តិ​ដូច​ពោល​ខាងលើ​ទាំងអស់​នោះ​ទេ មាន​អ្នកតា​ខ្លះ​ទៀត​អាច​មាន​ប្រវត្តិ​ផ្សេង​ពី​នេះ​ដែរ។ គឺ​យ៉ាង​ដូច្នេះ​ហើយ​បាន​ជា​អ្នកស្រុក​ខ្លះ​និយាយ​ថា៖ “អ្នកតា​កើត​មកពី​អាចម៍​ឆ្កែ!

ពុទ្ធសាសនានិងដែនសុវណ្ណភូមិ

១. កម្ពុជា
ក. ទីតាំង
ប្រទេសកម្ពុជាស្ថិតនៅទ្វីបអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ត្រង់ភាគខាងត្បូងនៃឧបទ្វីបឥណ្ឌូចិន ចន្លោះខ្សែស្របទី
១០និងទី ១៥ នៃរយៈទទឹងខាងជើង និងចន្លោះខ្សែបណ្តោយទី ១០២ និងទី១០៨នៃរយៈបណ្តោយ
ខាងកើត ។ ដូចនេះ ប្រទេសកម្ពុជានៅក្នុងតំបន់ត្រូពិក ត្រង់អឌ្ឍគោលខាងជើងដែលជាតំបន់មាន
ជីជាតិហើយមាន អំណោយផលដល់ការលូតលាស់នៃរុក្ខជាតិនិងដំណាំផ្សេងៗគ្រប់ប្រភេទ។ កម្ពុជា
មានរាងជាពហុកោណស្ទើរស្មើជ្រុង មានព្រំប្រទល់ខាងជើងជាប់ប្រទេសថៃហើយ មួយភាគធំជាប់
នឹងប្រទេសឡាវខាងកើតនិងខាងត្បូងមួយភាគជាប់នឹងប្រទេសវៀតណាម ខាងត្បូងមួយភាគទៀត
ជាប់នឹងឈូងសមុទ្រថៃខាងលិចជាប់នឹងឈូងសមុទ្រថៃ ហើយមួយភាគទៀតជាប់ នឹងប្រទេសថៃ ។
ខ. ផ្ទៃដី ប្រទេសកម្ពុជាមានផ្ទៃក្រឡា ១៨១.០៣៥ គីឡូម៉ែត្រការេ ។
គ. ប្រជាជន ចំនួនប្រជាជននៅកម្ពុជា តាមអ្នកប្រាជ្ញខាងជាតិពន្ធុវិទ្យាបានសន្និដ្ឋានថា ពួកអូស្ត្រាលី
អ៊ីដនិងពួកមេឡានេស៊ីសម្បុរខ្មៅបានមកនៅឥណ្ឌូចិនតាំងពីច្រើនស.វ.មុនគ.សម៉្លេះ។បន្ទាប់មកមាន
ពួកឥណ្ឌូនេស៊ី ជាជនជាតិស្បែកលឿងចូលមកនៅលាយឡំនឹងប្រជាជនចាស់ បង្កបង្កើតឡើងជាជន
ជាតិសាសន៍មន-ខ្មែរ។ ក្រោយមក មានពួកឥណ្ឌាជាអ្នកជំនួញជា អ្នកភៀសខ្លួនពីសង្គ្រាមនិងជាអ្នក
ផ្សាយសាសនា បានមករស់នៅលាយឡំជាមួយម្ចាស់ស្រុកដើម បង្កបង្កើតបានជាអរិយធម៌មួយ ។ តែពួកកុលសម្ព័ន្ធខ្លះ ពុំព្រមទទួលយកនូវបញ្ហាទាំងនេះ។ ក្រោយមកទៀតមានជាតិសាសន៍ផ្សេងៗ
បានមករស់នៅជាបន្តបន្ទាប់ ដូចជាជាតិជ្វា ព្រាហ្មណ៍ (ស.វ.ទី៨) ជាតិចិន (ស.វ.ទី ១៣) រៀតណាម ឡាវ ចាម ភូមា ជាដើម។ ហេតុនេះបានជាគេ ឃើញមានមនុស្សផ្សេងៗគ្នាជាច្រើន រស់នៅលើទឹក
ដីកម្ពុជា។ស្ថិតិប្រជាជនកម្ពុជាក្នុងឆ្នាំ១៩៦២ មានចំនួន៩.៧២៨.៧៧១ នាក់ ក្នុងពេលនោះមានជន
ជាតិខ្មែរប្រហែលជា ៥ ភាគ ៦។
ឃ. ជនជាតិផ្សេងក្រៅពីជនជាតិខ្មែរមាន
-ពួកកុលសម្ព័ន្ធ មានច្រើនក្រុម ដូចជាពួកព័រ ស្អូច សំរ៉ែ កួយ ស្ទៀង ព្នង ។ ពួកគេរស់នៅដាច់ស្រ
យាល ពីគេ, ប្រកបអាជីវកម្មប្រមាញ់ នេសាទ និងកសិកម្មនៅព្រៃដុត ។ -ពួកចំណូលស្រុក ឬខ្មែរ
ចូលជាតិ ជាប្រជាជនដែលមករស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាជាយូរយារណាស់មកហើយមានសិទ្ធិ និងកាតព្វកិច្ចដូចខ្មែរដែរ ។ ជនជាតិទាំងនេះមានចាម ជ្វា ឡាវវៀតណាម និងភូមា។
២. តើខ្មែរជានរណា?
ជាយូរយារណាស់មកហើយ អ្នកធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវខ្មែរ បានខិតខំដោះស្រាយបញ្ហាកំណើតខ្មែរ
នេះ ។ពួកគេបានបញ្ចេញយោបល់ប្លែកៗគ្នាហើយជួនកាលផ្ទុយស្រឡះតែម្តង។ប៉ុន្តែយោបល់ទាំង
នោះអាចចែកជាពីរក្រុមគឺៈ
ក- យោបល់ទី១
ពួកគេទទួលថាជាតិខ្មែរ ជាជាតិប្រវេសន៍ (Race immigré) ចេញពីប្រទេសឥណ្ឌាហើយបានលុក
លុយដណ្តើមយកទឹកដីរបស់ជនជាតិដើមមួយ (Race Autochtone) គឺជនជាតិក្នុងអំបូរម៉ាឡាយូប៉ូលី
នេស៊ីយ៉េន (Race Malayopolynésienne) នេះឯង ។ ទស្សនៈនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយលោក
HendrikeKerne ។ បន្ទាប់មកទៀត ក៏មានអ្នកស្រាវជ្រាវខ្លះយល់ស្របតាមដូចជាលោក Adhémard
Leciére និងលោក Pierre Gourou ជាដើម។ លោក Pierre Gourouបានបញ្ជាក់ថាជន ជាតិខ្មែរ
ប្រហែលជាត្រូវពួកទ្រាវិឌ ឬពួកអារ្យច្រានចេញ ពីឥណ្ឌា ហើយដោយមាន សេស សល់ក្រុមខ្លះ
ដូចជាពួកមុណ្ឌ បានមកលុកលុយប្រទេសភូមា ប្រទេសសៀមនិងប្រទេសកម្ពុជា ។ លោកEtienne Aymonier ដែលយល់ថា ក្រុម មន-ខ្មែរ មណ្ឌុ មានតាំងពីដើមនៅជើងភ្នំទីបេត៍ហើយ ក្រោយមក
បានបំបែកជាពីរក្រុមគឺមនខ្មែរចូលមកតាំងនៅភូមិភាគអាស៊ីអាគ្នេយ៍ឯមួយក្រុមទៀតគឺមណ្ឌុចូល
ទៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌារហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ។
ខ-យោបល់ទី២
ទទួលស្គាល់ថា ជនជាតិខ្មែរជាជនជាតិមួយស្ថិតនៅក្នុងក្រុម មន-ខ្មែរ ហើយបានកើតឡើងនៅភូមិ
ភាគអាស៊ីអាគ្នេយ៍នេះ តាំងពីបុរាណមក ។ នេះគឺជាយោបល់របស់លោក Bernard Philiffe Groslier បច្ចុប្បន្នជាអភិរក្សអង្គរ និងលោក Mace Talahot ជាដើម ។លោកទាំងពីរនេះបានយល់ឃើញថាក្នុង
សម័យឌុណូប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏យូរលង់ណាស់មកហើយមានមនុស្សជាច្រើនក្រុមបានធ្វើដំណើរពីខាង
ជើងចុះមកភាគអាស៊ីអាគ្នេយ៍ដូចពួកអូស្ត្រាឡូអ៊ីដ(Autraloïdes)មេឡានេស៊ីយាង (Mélanésiens)។
អំបូរមនខ្មែរបានកើតឡើងដោយការកាត់ផ្សំរវាងពួកឥណ្ឌូនេស៊ីយាងនិងមេឡានេស៊ីយាងហើយបាន
រស់នៅរាយ ប៉ាយលើទឹកដីដែលលាតសន្ធឹងពីឥណ្ឌូចិនជ្រោយម៉ាឡាយូ រហូតដល់ព្រំប្រទល់ប្រទេស
ឥណ្ឌា ។ គួរកត់សម្គាល់ថា យោបល់នៃក្រុមទាំងពីរនេះ មានលក្ខណៈ ស្រប ទៅនឹងទស្សនៈរបស់
ខ្មែរពីព្រោះបើយើងសំអាងទៅលើរឿងព្រេងខ្មែរដោយសារតែមាននាង នាគនៅស្រុកខ្មែរនេះឯងទើប
ព្រះថោងដែលគេថាមកពីស្រុកឥណ្ឌាបានជួបប្រភពគ្នាហើយបាន គ្រប់គ្រងស្រុកគោកធ្លកនេះឯង ។
បានសេចក្តីថា លុះត្រាតែមានជនជាតិខ្មែនៅលើកោះគោកធ្លកនេះដែរ ទើបឥណ្ឌាអាចផ្សាយអរិយ
ធម៌របស់ខ្លួនបានខ្លះចូលស្រុកខ្មែរ ។ សេចក្តីក្នុងរឿង ព្រេងនេះសរឲ្យឃើញថាចំពោះខ្មែរយើងជាតិ
ខ្មែរមានប្រភពនៅស្រុកខ្មែរនេះឯង ។ ចំពោះបញ្ហាដើមកំណើតនៃជាតិសាសន៍ខ្មែរនេះអ្នកប្រាជ្ញអន្តរ
ជាតិបានបញ្ចេញសម្មតិកម្មច្រើនបែបយ៉ាងណាស់ ។ តែលោកបានស្របយោបល់គ្នាត្រង់ចំណុច
ដែលថាខ្មែរជាជនជាតិ មួយស្ថិតនៅក្នុងអំបូរពិសេសមួយគឺអំបូរ មន-ខ្មែរ ឬខមនេះឯង។ថ្មីៗនេះ
លោកបណ្ឌិត មីសែល ត្រាណេ លោកជាអ្នកស្រាវជ្រាវវប្បធម៌ខ្មែរ ស្នាដៃរបស់លោកសមស្របជា
មួយមតិទី២ គឺលោកបាន បញ្ជាក់ថា ខ្មែរមានជីវិតលើទឹកដីខ្មែរតាំងពី ៦៨០.០០០ឆ្នាំមុនគ.ស មក
ដល់សតវត្សទី១ នៃគ.ស ។ សម័យនេះជាសម័យថ្មគ្រួសបំបែកដែលមានអាយុ ៦៨០.០០០ ដល់ឆ្នាំ
១២០.០០០ឆ្នាំមុនគ.ស។ យុគនេះអាចជាការចាប់ផ្តើមនៃអរិយធម៌ខ្មែរហើយការចងក្រងទំព័រប្រវត្តិ
សាស្រ្តកម្ពុជាត្រូវស្ថិតនៅលើសម្ភារៈវប្បធម៌កម្ពុជាដំបូងបង្អស់ ជាមូលដ្ឋាន។ វប្បធម៌ អរិយធម៌ខ្មែរ
ដូចបានបញ្ជាក់ជូនខាងលើក៏អាចបង្ហាញឲ្យអ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវវិភាគបានពីប្រភពព្រះពុទ្ធសាសនា
នៅកម្ពុជាដែរ ។
៣- ប្រភព និង កាលបរិច្ឆេទព្រះពុទ្ធសាសនានៅប្រទេសកម្ពុជាដូចយើងបានបញ្ជាក់ខាងលើរួច​មក​ហើយថាព្រះពុទ្ធសាសនាមានដើមកំណើតនៅប្រទសឥណ្ឌាហើយត្រូវផ្សព្វផ្សាយនៅលើបណ្តាប្រ
ទេសនានានៅលើពិភពលោកជាពិសេសនៅលើបណ្តាប្រទេសមួយចំនួននៃភូមិភាគអាស៊ីអាគ្នេយ៍
យើងនេះ។ប្រទេសកម្ពុជាយើងព្រះពុទ្ធសាសនាបានចូលមកតាំងពីយូរអង្វែងណាស់មកហើយហើ
យមានការរីកចំរើនយ៉ាងខ្លាំងក្លាព្រមទាំងជះឥទ្ធិពលយ៉ាងជ្រាលជ្រៅក្នុងក្រអៅបេះដូងនៃចិត្តគំនិត
ទំនៀមទម្លាប់ប្រពៃណីសិល្បៈវប្បធម៌នៃមនុស្សខ្មែរ យើង ។ចំពោះកាលបរិច្ឆេទនៃការចូលមកដល់
ឬវត្តមានព្រះពុទ្ធសាសនាកម្ពុជាជាបញ្ហាមួយដែល អ្នកសិក្សាប្រវត្តិសាស្ត្រ ក៏ដូចជាអ្នកសិក្សាអក្សរ
សាស្រ្តនិងវប្បធម៌ទូទៅតែងតែចោទសួរថាតើ ព្រះពុទ្ធសាសនាបានមកដល់ប្រទសកម្ពុជាតាំងពី
ពេលណា?បញ្ហាបរិច្ឆេទនៃការចូលមកដល់នៃលទ្ធិពុទ្ធសាសនានេះយើងគួរសិក្សាឲ្យបានដឹងច្បាស់
ព្រោះបញ្ហានេះវាបានឆ្លុះបញ្ចាំងទៅលើការ រីកចំរើនរបៀបរបបការរស់នៅនិងនិន្នាការរបស់សង្គម
ខ្មែរយើងនៅគ្រប់ដំណាក់កាលប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់ខ្លួនរយៈកាលកន្លងមក។បញ្ហានេះអ្នកសិក្សាជា
ច្រើនបានស្រាវជ្រាវឃើញ កាលបរិច្ឆេទខុសៗគ្នាៈមានអ្នកសិក្សាខ្លះបកស្រាយថាព្រះពុទ្ធសាសនា
បានចូលមកដល់ ប្រទេសកម្ពុជា យើងតាំង ពីស.វទី៣ ឬទី២ មុនគ.ស ដោយសំអាងទៅលើប្រវត្តិ
សាស្រ្តនៃព្រះបាទធម្មាសោកនៃប្រទេស ឥណ្ឌា ដែលព្រះអង្គជាមហាពុទ្ធសាសនិកជនមួយរូបគោ
រពព្រះពុទ្ធសាសនាថេរវាទ បានឧបត្ថម្ភ ការបញ្ជូនសមណទូតពីរអង្គគឺសោណត្ថេរនិងឧត្តរត្ថេរមក
ផ្សព្វ ផ្សាយព្រះពុទ្ធសាសនានៅលើដែន ដីសុវណ្ណភូមិ ។ បញ្ជាក់ដោយសម្តេចព្រះមហាសុមេធាធិ
បតីហួត តាតវិជិរប្បញ្ញោព្រះសង្ឃនាយក គណៈមហានិកាយ ក្នុងស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះអង្គស្តីពី
« ព្រះពុទ្ធសាសនានៅកម្ពុជាសង្ខេប » បោះ ពុម្ពលើកទី២នៅគ.ស. ១៩៧០ ទំព័រទី១ថា
«ព្រះពុទ្ធសាសនាផ្សាយចូលមកកម្ពុជាជា
មុនដំបូងតាមគម្ពីរពុទ្ធសាសនាសាមន្តបាសាទិកា អដ្ឋកថា វិន័យបិដកជាភាសាបាលី បានប្រាប់
ពត៌មានថាកាលក្រោយដែលធ្វើតតិយ-សង្គាយ នារួចហើយនៅក្នុងជម្ពូទ្វីប គឺក្នុងប្រទេសឥណ្ឌាក្នុង
ព.ស.ទី៣ ព្រះមហាថេរមួយព្រះអង្គ នាម ព្រះមោគ្គលិបុត្តតិស្សៈបានចាត់ចែងបញ្ជូនព្រះថេរៈពីរអង្គ គឺព្រះ សោណត្ថេរនិងព្រះឧត្តរត្ថេរ ចេញពីជម្ពូទ្វីប(ឥណ្ឌា) មកផ្សាយព្រះពុទ្ធសាសនានៅសុវណ្ណភូមិ
ក្នុងព្រះរាជូបត្ថម្ភនៃព្រះមហាក្សត្រនាមធម្មាសោក»។អ្នកសិក្សាខ្លះទៀតបានរកឃើញព្រះពុទ្ធសាស
នាចូលមកដល់ប្រទសខ្មែរយើងនៅស.វ.ទី២ នៃគ.ស.ទៅវិញ ។ បញ្ហានេះ អ្នកស្រីត្រឹង ងា បានសរ
សេរ នៅក្នុងស្នាដៃអរិយធម៌ខ្មែរ បោះពុម្ពនៅឆ្នាំ១៩៧៣ ទំព័រ៨០ ថា «តាមសិលាចារឹកវ៉ូកាញ់(នៅ
វៀតណាមខាងត្បូង) ទំនងជាព្រះពុទ្ធសាសនាចូលមកប្រតិស្ថានក្នុងស្រុកខ្មែរ នៅស.វ.ទី២នៃគ.ស
ក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទស្រីមារៈឬហ្វានចេម៉ាន់។ទស្សនៈបែបនេះគេបានពន្យល់ថាព្រះពុទ្ធសាសនា
មានកំណើតក្រោយព្រហ្មញ្ញសាសនាប្រហែលនឹងអាចចូលមកដល់ប្រទេស កម្ពុជាក្រោយការចូល
មកដល់នៃលទ្ធិព្រាហ្មណ៍សាសនា ។- មានអ្នកខ្លះឲ្យយោបល់ថា ព្រះពុទ្ធ សាសនានិងព្រហ្មញ្ញសា
សនាបានចូលមកដល់ប្រទេស កម្ពុជាយើងក្នុងដំណាក់កាលប្រហាក់ប្រ ហែលគ្នា ឬក៏មុនក្រោយ
បន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ ។ គេបាន ពន្យល់ថា បញ្ហានេះគ្មានឯកសារណាមួយ បញ្ជាក់ឲ្យបានច្បាស់
លាស់ទេព្រោះគេហាក់ដូចជា ពុំទាន់មានជំនឿចំពោះទស្សនៈរបស់អ្នកសិក្សាឯទៀតដែលយល់ថា
សាសនានេះឬសាសនានោះមកដល់មុននោះឡើយ ។ យោប់ស្តីពីវត្តមាន នៃការហូរចូលនៃលទ្ធិព្រះ
ពុទ្ធសាសនាមាន ច្រើនដូចខាងលើដែលយើងពិបាកនឹង កំណត់ឲ្យបាន ច្បាស់លាស់ណាស់ ។ ប៉ុន្តែ
ពិនិត្យជារួមទោះបីយ៉ាងណាក៏ដោយក៏យោបល់មតិទាំងអស់នោះជា ពន្លឺនៃការសិក្សារបស់យើង ។
យើង ពិនិត្យឃើញថាយោបល់ទាំងអស់ហាក់ដូចជាមាន ការឯកភាពគ្នាមួយនៅត្រង់ព្រះពុទ្ធសាសនា ក៏ដូចជាព្រហ្មញ្ញសាសនា បានចូលមកដល់ប្រទេសកម្ពុជាយើង តាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ ។
ផ្អែកលើទស្សនៈខាងលើ យើងជាអ្នកសិក្សា ស្រាវ ជ្រាវគួរតែ ត្រិះរិះពិចារណារកហេតុ ផលឲ្យមាន
លក្ខណៈច្បាស់លាស់ និងសមស្របដើម្បីកំណត់ពីបញ្ហានេះ ។យើងគួរលើកយក ពីប្រវត្តិសាស្រ្តនៃ
ព្រះបាទធម្មាសោកដែលឲ្យពត៌មានថា«ព្រះពុទ្ធសាសនាបាន ផ្សព្វផ្សាយចូល មកដល់ដែនដី
សុវណ្ណភូមិនៅស.វ.ទី៣ឬទី២មុនគ.ស.»យកមកត្រិះរិះពិចារណា ដើម្បីកំណាត់កាលបរិច្ឆេទនៃការ
ចូលមកដល់របសលទ្ធិពុទ្ធសាសនានៅកម្ពុជាយើង ។ បញ្ហាចោទ នោះ គឺដែនសុវណ្ណភូមិជាដែន
ដីរបស់ប្រទេសណា?ប្រទេសខ្មែរយើងឬជា ប្រទេសណា ទៀត? ដែនដីសុវណ្ណភូមិនេះ ត្រូវបាន
គេយល់ឃើញដោយឡែកៗ ហើយម្នាក់ៗសុទ្ធតែអះអាងថាដែនដី សុវណ្ណភូមិ ជាដែនដីរបស់ខ្លួន
ម្នាក់ៗ ។ឧទាហរណ៍ដូចជាខ្លះថាដែនដីនេះជារបស់ភូមា ខ្លះថាជា ដែនដីឥណ្ឌូនេស៊ី ខ្លះថាម៉ាឡេ
ស៊ីខ្លះថាកម្ពុជាខ្លះថាថៃខ្លះថាចាម ខ្លះថាវៀតណាម…។យោបល់ដោយឡែកៗខាងលើរបស់ជនជាតិ
នីមួយៗសុទ្ធតែមានការអះអាងព្រមទាំងប្រកាន់ យកនូវមហិច្ឆតាជាតិរបស់ខ្លួនជានិច្ច ។ មកដល់
ត្រឹមនេះ យើងជាជនជាតិខ្មែរក៏ពុំទាន់ហ៊ានអះ អាងថាដែនដីសុវណ្ណភូមិជាដែនដីរបស់យើងឡើយ។ តែយើងត្រូវចោទសួរបន្តទៀតតើបណ្តាប្រទេសនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍នេះ ប្រទេសណាដែលបានទទួល
និងគោរពព្រះពុទ្ធសាសនាមាន ចំណាស់ជាងគេ? បើយើងពិនិត្យទៅលើប្រវត្តិសាស្ត្រ និងពិនិត្យលើ
ការជាក់ស្តែងឃើញថានៅ អាស៊ីអាគ្នេយ៍នេះប្រទេសដែលគោរពព្រះពុទ្ធសាសនាមានចំណាស់
ជាងគេគឺមានតែប្រទេស កម្ពុជាយើងនេះឯង។ ចំពោះបណ្តាប្រទេសដទៃទៀត ឃើញថាមានប្រ
ទេសមួយចំនួនគេគោរពព្រះពុទ្ធសាសនាដូចយើងដែរ តែគេគោរពនោះស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់កាល
ក្រោយយើង ។ ឧទាហរណ៍ ដូចជាករណីប្រទេសថៃចាប់ពី ស.វ.ទី ១ រហូតមកដល់ដើម ស.វ.ទី ៩ ក្នុងពេលដែលប្រទេសយើងបានកសាងជាប្រទេសមានអធិបតេយ្យនិងមានវប្បធម៌រឹងមាំរួចទៅ
ហើយនោះប្រទេស នេះកំពុងស្ថិតនៅជាកុលសម្ព័ន្ធឬជាជនជាតិភាគតិច ឬជាជនជាតិបញ្ញើក្អែក គ្មានឯកភាពនៅក្នុង ខេត្តយូណាន់នៃប្រទេសចិន ពោលគឺមិនទាន់កើតជារដ្ឋនៅឡើយទេ។ លុះមក
ដល់ស.វ.ទី៩ ទើបជន ជាតិនេះបានជ្រៀតចូលមកក្នុងឥណ្ឌូចិន តាមខ្សែទឹកនៃទន្លេមេណាមធ្វើដំ
ណើរពីជើងចុះមករកទិសត្បូង ដោយដណ្តើមទឹកដីពីជនជាតិខ្មែរយើងខ្លះពីជនជាតិ មនខ្លះ…រួចក
សាងរដ្ឋឯករាជ្យរបស់ខ្លួនមួយនៅស.វទី១៣។ ដូចនេះជនជាតិ ថៃពុំ បានទទួលព្រះពុទ្ធសាសនា
ដោយផ្ទាល់ពីជនជាតិឥណ្ឌាដូចជាជនជាតិខ្មែរយើងទេ ។ព្រះពុទ្ធសាសនានៅក្នុងប្រទេសថៃនា
ពេលសព្វថ្ងៃនេះត្រូវបាននាំបញ្ចូលពីប្រទេស កម្ពុជា ឬ ជាសាសនាដែលបានចាក់ឫសនៅលើទឹក ដីនោះតាំងពីយូរពោលគឺតាំងពីទឹកដីនោះជាទឹក ដីរបស់ខ្មែរមុនការចូលមកដល់នៃជនជាតិថៃម៉្លេះ ។
ចំពោះជនជាតិវៀតណាមក្នុងដំណាក់កាលពីស.វ.ទី១ដល់ស.វ.ទី៩ពុំទាន់រំដោះខ្លួនចេញពីអាណា
និគមចិន នៅឡើយដែរ ។លុះមកដល់ស.វ.ទី១០ទើបជនជាតិនេះរំដោះខ្លួនចេញពីអាណារួចកសាង
ប្រទេសរបស់ខ្លួន។ ព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយាន ដែលជនជាតិវៀតណាមគោរពនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ
ជាសាសនាដែលហូរចូលមកពីប្រទេសចិន តាំងពីនៅក្រោមអាណានិគមចិនម៉្លេះ ។ ចំណែកប្រទេស
ដទៃទៀតដែលនៅក្នុងដំបន់នេះមានប្រទេសខ្លះគោរពតាមព្រះពុទ្ធសាសនាដែរ​ តែក្នុង ដំណាក់
កាលក្រោយឬគេពុំគោរពព្រះពុទ្ធសាសនាតែម្តងដោយគោរពសាសនាដទៃទៀត។បើសរុបមក
ឃើញថាប្រទេសកម្ពុជាយើងជាប្រទេសមួយមានអធិបតេយ្យចំណាស់ជាងគេ ហើយទទួលនិង
គោរពព្រះពុទ្ធសាសនាមុតមាំជាងគេដែលសក្តិសមជាដែនដីសុវណ្ណភូមិដែលទទួលការផ្សព្វផ្សាយ
ព្រះពុទ្ធសាសនាដោយផ្ទាល់ពីសមណទូតពីរព្រះអង្គព្រះនាម សោណត្ថេរនិងឧត្តរត្ថេរ ក្រោមព្រះ រាជូបត្ថម្ភនៃព្រះបាទធម្មាសោកនាសតវត្សទី ៣ ឬទី ២ មុនគ.ស.នេះណាស់ ។

HTML Marquee Code ធ្វើ​អក្សរ​រត់

TIP: You can make it easy on yourself by using the marquee generator.



Example Marquee Code



Note that if you can't view the examples, it's likely that your browser doesn't support the marquee tag.


Slide-in text:


This text slides in from the left, then stays where it is. You will need to refresh this page to see the effect again.




This code results in:



Your slide-in text goes here



Continuous scrolling text:




This code results in:



Your scrolling text goes here



Text bouncing back and forth:





This code results in:



Your bouncing text goes here


Text Scrolling Upwards:




This code results in:




Your upward scrolling text goes here


Change the Scrolling Speed:




This code results in:



Slow scroll speed
Medium scroll speed

Fast scroll speed


Scrolling Images:

Simply replace the src="... part with the location of your own image.


This code results in:



បទពាក្យ​ ៨ សាមញ្ញ


ទំហំអក្សរនិងពណ៌

While inserting text in your Site, Blog or myspace..., your text must contain several styles like bold, italic, underline, and more. Formatting the text in different styles increases the readability of the page. Use heading text codes to differentiate your headings and titles from the context since your users must see the headings easily.

How to use Site, Blog or myspace... Text Codes:

The TEXT placeholder is where you enter your text.
Enter a color code where it says COLOR.

Myspace Text Codes:
There are many special effects that you can apply to your text, you can also combine effects to create cool looking text. The effects marked with * work in Internet Explorer only.

Some of these text code effects only work for Internet Explorer Browsers, the most popular browser. If you are considerate of other browsers, use the safe ones only! Incompatible browser effects are marked with a *.

Bold Your Text
TEXT" type="text">

Italicize Your Text
TEXT" type="text">

Underline Your Text
TEXT" type="text">

Strikeout Your Text
TEXT" type="text">

Overline Your Text


Superscript Your Text
TEXT" type="text">

Subscript Your Text
TEXT" type="text">

Italic and BoldYour Text
TEXT" type="text">

Italic, Bold, and UnderlineYour Text
TEXT" type="text">

Underline and Overline Your Text


Change Color of Your Text [color codes]


Highlight Your Text [color codes]

Change the Size of Your Text [Font Sizes:7654321]


Change The Font
of Your Text [Websafe Fonts: Arial, Arial Black, Comic Sans MS, Courier New, Georgia, Impact, Times New Roman, Trebuchet MS, Verdana, Webdings]

Header 1 Text
TEXT" type="text">

Header 1 Text
TEXT" type="text">

Header 1 Text
TEXT" type="text">

Header 1 Text
TEXT" type="text">

Header 1 Text
TEXT" type="text">

*Glow Your Text[color codes]

*Blur Your Text

*Wave Your Text

*Shadow Your Text

*Drop Shadow Your Text

TOP LINE TEXT
BOTTOM LINE TEXT

top line text
bottom line text


top line text
bottom line text

top line text
bottom line text

MySpace Codes

" type="TEXT">

បញ្ហាវេយ្យាករណ៍បាលី  ២០២៤ ១.តើយើងរៀនវេយ្យាករណ៍បាលីដើម្បីអ្វី ? ឆ.យើងរៀនវេយ្យាករណ៍បាលីដើម្បីអាន សរសេរ និយាយ និងតែង​ភាសាបាលីឲ្យបានត្រឹមត្រ...