រឿង បក្សីលៀងអរក្ខ

នេះនឹងថ្លាថ្លែងពីរឿងសត្វទាំងឡាយកើតចលាចលដោយសារសត្វផងគ្នាមានជំងឺហើរដើរស្វែងរក
មេមត់មកជួយមើល។កេរកាលនោះមានសត្វព្រាបមួយមានទុក្ខដោយឆ្លងទន្លេមិនរួច ម្ល៉ោះហើយ
ព្រាបចេះត្រូវថ្ងូររហ៊ឹះសុំអោយគេជួយ។ត្រង់នេះហើយដែលនាំអោយព្រាបជាប់យំថ្ងូររហូតដល់
សព្វថ្ងៃនេះ។ព្រាបយំថ្ងូរខ្លាំងយ៉ាងនេះ ក៏ផ្អើលទៅដល់សត្វដទៃទៀត មកជួយមើលឈូរឆរ ។
ក្នុងបណ្ដាអ្នកដែលមកជួយនោះ មានសត្វខ្លះក៏ជួយឈឺឆ្អាល តែមានសត្វខ្លះទៀត ត្រឡប់ជា
បញ្ជោះបន្សោក បន់ផ្ដន្ទា អោយព្រាបទៅវិញ ហេតុនេះបានជាមានសម្រែកសត្វប្លែក ៗ គ្នាតាម
ភាសាវា គឺខ្លះស្រេកជួយឈឺឆ្អាល និងខ្លះទៀតស្រែកផ្ដន្ទា៖មាន់ ទា ក្អែក ស្រែកផ្ដន្ទា
• ក្អែកស្រែកថា ៖ ” ងាប់ឥឡូវ ! ងាប់ឥឡូវ ! ងាប់ឥឡូវ! “
• (ត្រង់នេះហើយ បានជាក្អែកនៅជាប់ស្រែកថា ៖ឡូវ ៗ នៅដល់សព្វថ្ងៃ)
• មាន់ស្រែកថា ៖ ” ចប ! ចប ! “បានន័យថាអោយរកចបមកបម្រុងចាំ់គប់ខ្មោចព្រាបតែ
ម្ដងទៅព្រោះព្រាបនេះ វានឹងស្លាប់ឥឡូវហើយ។នេះជាពាក្យបញ្ជោះ ព្រោះមាន់ចង់អោយព្រាប
ស្លាប់ចុះ។• ទាស្រែកបន្ថែមតាមក្រោយមាន់ថា ” កាប់ ! កាប់! កាប់! “ព្រោះថាបើព្រាបស្លាប់
ហើយ មាន់ឲ្យគេរកចបហើយនោះ ត្រូវកាប់ដីកប់វាតែម្ដងទៅ។ក្រៅពីសត្វដែលផ្ដន្ទាឲ្យព្រាប
ស្លាប់ នៅមានសត្វដែលជួយសង្គ្រោះព្រាបច្រើនទៀត។នៅពេលនោះ សត្វរលកស្រែកថា ”
រ៉កគ្រូ ! រ៉កគ្រូ ! ” តែសត្វដទៃទៀតជំនុំគ្នាថា ត្រូវទៅរកមេមត់ អោយជួយសង្គ្រោះជីវិតសត្វ
ព្រាបវិញប៉ុន្តែរូបមេមត់នោះនៅឆ្ងាយណាស់ ហើយពេលនេះជារដូវវស្សាមានទឹកជោរជន់
លិចវាលល្ហល្ហាចផង។បើនឹងធ្វើដំណើរទៅ តោងតែរកទូកក្ដារច្រវាចែវទើបបាន ម្ល៉ោះហើយ
ពួកសង្គ្រោះទាំងនោះ ម្នីម្នាស្រេកកកោកកកាករកប្រដាប់ទាំងនេះលាន់ទ្រហឹង៖អាអូត ស្រែក
ថា ៖”ទូក ! ទូក ! ទូក”មាន់ទឹកស្រែកថា ៖” ច្រវា ! ច្រវា ! ច្រវា !”ប្រវឹក និង ស្មោញ នាំគ្នាបាចទឹក
ចេញពីទូកឮសូរខ្វក់! ខ្វក់ ! ខ្វក់ !រួចហើយគេក៏ចេញទូក ដឹកនាំទាំងព្រាប ដែលជាអ្នកជំងឺនោះ
ឆ្ពោះទៅលំនៅមៀមជារូបមេមត់។ ទំរាំទៅដល់ ជាពេលពន់ព្រលប់សត្វមៀមរូបមេមត់យកសត្វ
ទីទុយជាស្នំគឺជាអ្នកនិយាយលួងលោមរូបមេមត់។បណ្ដាសត្វដែលមានសំរែកផ្សេងៗ គ្នាក៏ប្រជុំ
គ្នាធ្វើជាវង់ភ្លេងអារក្សមួយវង់ ដើម្បីបញ្ជាន់រូបមេមត់នោះ គឺ ៖ សត្វត្លុមធ្វើស្គរ សារិកាកែវធ្វើ
ទ្រល្វាចេកធ្វើប៉ី ត្រសេះវាយក្រាប និងទន្ទេបជាអ្នកច្រៀង។លុះនាំគ្នាធ្វើត្រាប់បទភ្លេងបានមួយ
ចប់ហើយ ទីទុយជាស្នំ ចាប់ផ្ដើមសួរឡើងថា ៖ទីទុយពើតពើងកូនយើងជាទេ ?ទីទុយពើតពើង!
កូនយើងជាទេ? មៀមដែលជារូបមេមត់ពុំមាន​ស្ដីថាអ្វីសោះ រឹតតែបើកភ្នែកធំឡើងៗ លុះទីទុយ
នៅតែសួរដដែលៗ ពេកក៏ឆ្លើយតែមួយម៉ាត់ថា៖លៀងលៀង ! ឮដូចនេះ គ្រលីងគ្រលោងក៏ស្រែក
ឡើងថា៖“ជាក៏លៀង មិនជាក៏លៀង !” ជាក៏លៀងមិនជាក៏លៀង”លុះចាប់ពិធីបញ្ជាន់រូបមេមត់
រួចហើយ សត្វទាំងអស់ក៏នាំគ្នាវិលមកកាន់កំពង់ ដើម្បីឆ្លងត្រឡប់មកកន្លែងខ្លួនវិញ ។ មកដល់
កំពង់រកទូកពុំឃើញ ក៏បង្កូកហៅរកគ្នា ក្រែងមានអ្នកណាយកទូកទៅអុំលេង ស្រាប់តែមានសត្វ
មួយស្រែកឆ្លើយពីត្រើយម្ខាងមក ថា” គូក ៗ ! ។ “គេក៏នាំគ្នាដាក់ឈ្មោះ សត្វនោះថា សត្វគូក ៗ
រហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ចំណែកសត្វក្អែកដែលជាសត្វផ្ដន្ទាអោយព្រាបស្លាប់តែត្រឡប់ជាមិនស្លាប់វិញ ដោយបានទីទុយ មៀម គូក ជួយយកអាសានោះ ក៏ប្រកាន់ស្អប់សត្វទាំងនោះ តែកាលណាឃើញ
សត្វទាំងនេះហើយ តែងតែព្រួតគ្នាដេញចឹកព្យាបាទ ជាប់រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ៕